wspólnota - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

grupa osób, państw lub narodów, które mają wspólne pochodzenie, tradycje, wartości lub interesy

Używane w nazwach własnych, np. Europejska Wspólnota Obronna , Europejska Wspólnota Węgla , Wspólnota Niepodległych Państw .

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

Połączenia

wspólnota religijna; chrześcijańska, protestancka, żydowska; ludzka; etniczna; językowa; kulturowa; rasowa; plemienna; zakonna; gospodarcza, polityczna; gruntowa; terytorialna; lokalna; mieszkaniowa; międzynarodowa, narodowa; socjalistyczna; pierwotna; wspólnoty krewniacze; Wspólnota Europejska
wspólnota osób, jakichś ludzi; chrześcijan, wiernych; wojowników; narodów; wspólnoty monastyczne; sąsiedzkie; Wiary i Światła
Wspólnota z Taize

Cytaty

Pierwsze tysiąclecie p.n.e. to okres ostatecznego rozpadu językowej i etnicznej wspólnoty indoeuropejskiej, formowania się ludów, które do dziś nadają językowy i narodowy kształt Europy.

źródło: NKJP: Zdzisław Skrok: Wielkie Rozdroże: ćwiczenia terenowe z archeologii wyobraźni, 2008

[...] Petrus zaprowadził go wtedy do wspólnoty chrześcijan zbierającej się nad brzegiem Tybru, poniżej cesarskiego pałacu w Rzymie.

źródło: NKJP: Max Gallo: Konstantyn Wielki. Imperium Chrystusa, 2009

Chociaż w tekstach znad Morza Martwego nie mamy najmniejszej wzmianki o Janie Chrzcicielu i o jego nauce, to jednak styl życia ostatniego proroka na pustkowiu kazał niektórym badaczom wiązać osobę Jana ze wspólnotą z Qumran.

źródło: NKJP: Jan Gać: Ziemia Święta. Kulturowy przewodnik śladami Jezusa, 2009

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	wspólnota	wspólnoty
D.	wspólnoty	wspólnot

C.	wspólnocie	wspólnotom
B.	wspólnotę	wspólnoty
N.	wspólnotą	wspólnotami
Ms.	wspólnocie	wspólnotach
W.	wspólnoto	wspólnoty

Składnia

+

wspólnota

+

(KOGO)

Pochodzenie

Zob. wspólny