chwała - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

cześć i sława otaczające wybitną osobę, jakieś ważne wydarzenie historyczne, ważne miejsce, ważną ideę

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

cała, pełna, wielka; dawna, miniona, przyszła, wieczna; narodowa, wojenna; boska chwała
chwała Boża
chwała i blask, chwała i cześć, chwała i moc, chwała i popularność, chwała i potęga, chwała i sława, chwała i szacunek, chwała i wielkość; gloria i chwała
blask chwały
powód, tytuł do chwały
hymn, pieśń ku chwale
głosić; oddać komuś chwałę
okryć się; opromieniony, otoczony chwałą
przysporzyć komuś chwały
śpiewać na czyjąś chwałę; przynieść komuś chwałę
chodzić, powracać, przyjść; żyć w chwale
na chwałę Boga, na chwałę Pana

	Żydowski heros swoim rycerskim życiem zyskał chwałę na ziemi i wieczną nagrodę w niebie, obdzielił honorem zarówno ciało, jak i duszę. źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy: Rycerze w służbie dam i dworu, 2009
	Złożoną za poległych ofiarę materialną poprzedza modlitwa, jaką pozostali przy życiu zanoszą do Boga. Proszą w niej o przebaczenie grzechu popełnionego przez poległych i obdarzenie ich chwałą wieczną. źródło: NKJP: Zdzisław Józef Kijas: Niebo w domu Ojca, czyściec dla kogo, piekło w oddaleniu, 2010
	Grzegorz z Nazjanzu oskarżał Juliana Apostatę o odbieranie chrześcijanom chwały męczeństwa przy równoczesnym poddawaniu ich udręce moralnej i psychicznej. źródło: NKJP: Jerzy Mirewicz: Współtwórcy Europy, 2003
	Sukcesy odniesione przez nich w tej operacji przyczyniły się do pokonania hitlerowskich Niemiec oraz pomnożyły chwałę oręża polskiego. źródło: NKJP: Henryk Zdzisław Figura: 1 Armia Wojska Polskiego w walkach na Wale Pomorskim i o Kołobrzeg 28.01-12.02 i 9-18.03.1945, 2009

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Inne uwagi

Zwykle lp

+

chwała

+

KOGO/CZEGO

psł. *chvala