-
1.
mitologiczny stwór mający ciało lwa oraz orlą głowę, skrzydła i szpony -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
literatura -
hiperonimy: stwór
-
- bazyliszek, pegaz, gryf; gryfy i chimery, gryfy i smoki
- łapy, skrzydła; motyw, symbol; malunek gryfa
-
[...] smok wprawdzie przypomina dinozaura, a więc zwyczajne, zoologiczne bydlę, ale przynajmniej jedną łapą należy do innego świata, zamieszkałego przez gryfy i jednorożce - do świata magii.
źródło: NKJP: Smoki wszystkich krajów, łączcie się, Dziennik Polski, 2001-01-02
Czemu by nie chronić ginących zwierząt ludzkiej fantazji: gryfów, sfinksów, syren, wilkołaków, jednorożców. Do ich przetrwania wystarczy tak niewiele – nasza wiara, że istniały.
źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Kabaret metafizyczny, 1999
Herb Welecji to trójpolowa tarcza na której umieszczone są symbole: na polu zielonym - gryf trzymający łapę na księdze z napisem Suum Cuique, na polu srebrnym: cyrkiel Welecji [...]. Gryf symbolizuje kult dla wiedzy [...].
źródło: NKJP: Internet
Ponadto, będąc połączeniem zwierzęcia lądowego i stworzenia powietrznego, motyw gryfa postrzegany był jako symbol Jezusa Chrystusa, którego natura była połączeniem pierwiastka boskiego i ludzkiego.
źródło: NKJP: Internet
Eyck radzi sobie z każdym potworem. Zabijał nawet mantikory i gryfy. Kilka smoków też załatwił, słyszałem o tym. [...] Ale psuje mi interesy, łobuz, bo nie bierze pieniędzy.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. gryf
gryfy
D. gryfa
gryfów
C. gryfowi
gryfom
B. gryfa
gryfy
N. gryfem
gryfami
Ms. gryfie
gryfach
W. gryfie
gryfy
-
łac. gryps, grȳpus
łac. kośc. gryphus
z gr. grýps