-
2.
podłużny drewniany element, nad którym są rozpięte struny instrumentu -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka -
- gryf gitary, harfy, kontrabasu, lutni, wiolonczeli
- smyczek i gryf
- główka gryfu
- nacisk na gryf
- palce na gryfie
-
Po prawej trubadur o długich, sterczących uszach gładził melancholijnie drewniany przedmiot. Był to, jak się zorientowałem po chwili, gryf od mandoliny, złamany czy raczej odgryziony od strony pudła rezonansowego i osmalony, bez strun.
źródło: NKJP: Jerzy Sosnowski: Linia nocna, 2002
Pijani i załzawieni, w małym, rozklekotanym samochodziku pokonaliśmy sto kilometrów, gryf gitary wystawał przez okno, a my ślepiliśmy w czerwone światła wyprzedzających nas aut.
źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Biały kruk, 1955
Bard objął palcami gryf lutni, ostro uderzył po strunach.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz Przeznaczenia, 1992
Z gryfu został wiór, grałem milion różnych bzdur i poznałem co to seks [...].
źródło: NKJP: Internet
Po zajęciach u Rotha nie potrzebowałem żadnej rozgrzewki, żadnych ćwiczeń, ale ułożenie palców na gryfie i smyczku to nie to samo co pozycja rąk na pianinie.
źródło: NKJP: Radosław Kobierski: Harar, 2005
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. gryf
gryfy
D. gryfu
gryfów
C. gryfowi
gryfom
B. gryf
gryfy
N. gryfem
gryfami
Ms. gryfie
gryfach
W. gryfie
gryfy
-
+ gryf + (CZEGO) -
niem. Griff