-
1.
osoba, która dzięki zdobytej wiedzy tajemnej potrafi wywoływać zjawiska nadprzyrodzone oraz robić rzeczy nieosiągalne dla innych -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
synonimy: czarnoksiężnik
czarodziej
-
- francuski, niemiecki...; potężny, prawdziwy; wielki; zły; białowłosy, siwowłosy, stary; samotny, wędrowny mag; wielcy magowie
- mag i czarodziej, mag i czarownik; jasnowidz i mag; magowie i alchemicy, magowie i astrologowie, magowie i wróżbici; wróżki i magowie
- zamek maga; przepowiednie, zaklęcia; krąg magów
- być magiem
-
W przeciwieństwie do magów i alchemików starszej daty, z upodobaniem zamieniających swe warsztaty w pełne wszelakiego śmiecia rupieciarnie, czarodzieje nowocześni przedkładali laboratoria urządzone i wyposażone spartańsko - tylko w to, co konieczne.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
Pewnego dnia Quetzalcoatl zachorował i dał się namówić staremu magowi Titlacaunowi do wypicia magicznego napoju, dającego wieczną młodość na odległej wyspie.
źródło: NKJP: Ucieczka do mitologii, Dziennik Polski, 2002-10-12
Mistrz Twardowski, nadworny mag i czarownik Zygmunta Augusta, zmusił diabelskiego komparsa do zniesienia pod Olkusz większości nadających się do eksploatacji środkowoeuropejskich rud srebra [...].
źródło: NKJP: Jerzy Broszkiewicz: Doktor Twardowski, 1981
Jedną z najczęściej pojawiających się postaci jest Rincewind; dość oryginalny mag, albowiem pozbawiony jakichkolwiek umiejętności czarowania i rzucania zaklęć.
źródło: NKJP: Piotr Szarzyński, Polityka, 2004
[...] w naszej świadomości, za sprawą bajek i legend wywodzących się głównie z czasów średniowiecza, mocno tkwi obraz maga, astrologa, czarodzieja lub dobrej i złej wróżki - w szpiczastej ozdobie głowy.
źródło: NKJP: Alicja Sienkiewicz: W królestwie rzeczy - sekretna magia kapelusza, 1993
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. mag
magowie
ndepr magi
depr D. maga
magów
C. magowi
magom
B. maga
magów
N. magiem
magami
Ms. magu
magach
W. magu
magowie
ndepr magi
depr -
łac. magus
z gr. mágos
Pierwotnym źródłem jest st.pers. magusz 'kapłan'