-
3.
mot. jeden z dwóch poziomych płatów metalu, umieszczonych symetrycznie z przodu i z tyłu samochodu wyścigowego w celu zapewnienia mu właściwej przyczepności do podłoża podczas szybkiej jazdy -
CZŁOWIEK I TECHNIKA
Transport
transport lądowy -
- przednie, tylne skrzydło
-
Heidfeld zanotował słaby występ, ponieważ stracił przednie skrzydło, a następnie uszkodził podłogę. W bolidzie Kubicy technicy grupy założyli zbyt miękkie opony.
źródło: NKJP: (bk), (pah): W Stambule Robert Kubica liczył na więcej, Dziennik Łódzki, 2006-08-28
Znakiem rozpoznawczym nowego porsche GT3 jest mocno podkreślone tylne skrzydło. Ma ono możliwość regulacji ustawienia. Dzięki niemu samochód bardzo dobrze trzyma się drogi.
źródło: NKJP: (PER): 380 koni bez turbodoładowania, Express Ilustrowany, 2003-02-14
Skrzydło uszkodziło się po wyjeździe poza tor na wcześniejszym okrążeniu [...].
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. skrzydło
skrzydła
D. skrzydła
skrzydeł
C. skrzydłu
skrzydłom
B. skrzydło
skrzydła
N. skrzydłem
skrzydłami
Ms. skrzydle
skrzydłach
W. skrzydło
skrzydła
-
psł. *(s)kridlo
Pierwotny rzeczownik z przyrostkiem *-dlo od niezachowanego w językach słowiańskich czasownika *(s)kriti ‘latać, lecieć’ (na którego istnienie wskazuje np. lit. skriẽti, skrejù ‘krążyć, latać, lecieć, trzepotać’).
Późniejsze znaczenia specjalistyczne i techniczne są kalkami semantycznymi; pojawiły się pod wpływem języków zachodnich: por. ang. Wing (np. Wing [building] 'skrzydło budynku', Wing (military aviation unit) 'skrzydło (oddział) wojsk lotniczych', niem. Flügel (Flugzeug) 'skrzydło (samolotu)'.