żar

Zrobiliśmy sobie wakacje i pojechałem z dziewczyną do Syrii. Idziemy po Aleppo w północnej części kraju, jest potwornie gorąco, właśnie wracamy z pięknego meczetu. Respektując miejscowe zwyczaje, ona mimo żaru z nieba zakryła ręce i nałożyła długie, luźne spodnie.

źródło: NKJP: Mateusz Grzesiak: AlphaMale, 2008

Słońce paliło. Oddychało się żarem. Szedłem pocąc się, ogłuszony ruchem, potrącany przez pielgrzymki i turystów, których tysiące kołowało w tej części miasta.

źródło: NKJP: Tadeusz Breza: Urząd, 1960

Noc huczy wokół małego budynku, źle okitowane szybki dźwięczą w oknach i zimno dmie szeroką szparą pod drzwiami, które wychodzą wprost na rzekę. Z drugiej strony żar bucha od czerwonego jak piekło pieca. Nogi mam skostniałe, głowę w ogniach.

źródło: NKJP: Beata Obertyńska: W domu niewoli, 2005

Oto, co pisze doktor medycyny Marek Edelman [...]: „Olbrzymie pożary zamykają często całe ulice. Morze płomieni zalewa domy, podwórza. Z trzaskiem palą się drewniane stropy, sypią się mury. Powietrza nie ma. Jest tylko czarny, gryzący dym i ciężki, parzący żar. Żar bije od rozpalonych murów, od rozgrzanych do czerwoności nie palących się schodów. [...]”

źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1977

Nam, którzy nawet latem poszukujemy ciepła słonecznego, trudno nieraz uświadomić sobie, czym jest południowy żar otwartej, suchej, tropikalnej sawanny. Temperatura jest szczególnie wysoka tuż przy gruncie, a szybkość wiatru wzrasta w skali logarytmicznej wraz z rosnącą od niego odległością.

źródło: NKJP: Zenon Mariak: Afrykańskie wypiekanie,Wiedza i Życie, nr 10, 1997