łokieć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

część ręki ze stawem łącząca przedramię z ramieniem

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

części ciała, elementy i substancje składowe

lewy, prawy; własny; szorstki, zimny łokieć
kolana i łokcie
kontuzja, uraz; operacja łokcia; na wysokości łokcia; w okolicy, w zgięciu łokcia
atak, cios łokciem
opaska na łokieć; ochraniacze na łokcie
łokieć bolał
oprzeć/opierać na czymś, zgiąć łokieć
stłuczony łokieć
zgięcie łokcia
dotknąć/dotykać, podeprzeć, potrącić, szturchnąć/szturchać, trącić/trącać, uderzyć; dostać łokciem; przepychać się, rozpychać się; trącać się łokciami; oprzeć się łokciami o coś
wsparty łokciem o coś
ująć, wziąć kogoś pod łokieć; trącić kogoś w łokieć; chwycić/chwytać, pociągnąć, podtrzymać, trzymać, ująć, złapać kogoś za łokieć
przepuścić, puścić (piłkę) pod łokciem
oprzeć się/opierać się, podeprzeć się, podnieść się, unieść się/unosić się, wesprzeć się na łokciu; zgiąć; złamać (sobie), zwichnąć rękę w łokciu
poniżej, powyżej łokcia; prawie do łokcia; łokieć przy łokciu; łokieć w łokieć

	Roztarła zdrętwiały łokieć, wstała i na palcach poszła do łazienki. źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Przystupa, 2007
	Wyszywa i haftuje na projektach geometryczne aplikacje. Jedwabna sukienka z dekoltem w serek i rękawami do łokcia, wyszywana srebrną nitką. źródło: NKJP: Magda Konwicka: Młodzi projektanci, Gazeta Wyborcza - Dodatek, 1999-07-31
	W pudełku na dnie szafy leżały długie do łokcia, białe, skórzane rękawiczki. źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, Twój Styl, 1997
	Nie myśląc o tym, co robi, przytrzymała łokciem fruwającą na wichrze kartkę [...]. źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Góry Żmijowe, 2006
	Maciek siedział pochylony, łokcie wsparłszy o szeroko rozstawione kolana. źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski, Popiół i diament, 1948

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

psł. *olkъtь