skarga - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

2.

wyrażanie niezadowolenia z czegoś połączone z obwinianiem kogoś o coś

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

wytwory działań intelektualnych człowieka

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

Połączenia

pisemna; bezzasadna, uzasadniona, zasadna; anonimowa; dziecięca skarga; liczne skargi
skargi klientów, konsumentów, lokatorów, mieszkańców, obywateli, pacjentów, pasażerów, rodziców, sąsiadów
skarga do dyrektora, do kierownika; skargi od mieszkańców, od obywateli, od pacjentów, od rodziców
skarga na funkcjonariuszy, na policję, na pracowników, na urzędników, na władze; na bezczynność, na działalność, na opieszałość, na czyjąś pracę; na warunki
skargi i pretensje, skargi i prośby, skargi i protesty, skargi i zażalenia
lawina skarg
odpowiedź, reakcja na skargę
pismo ze skargą
napisać, pisać; wysłać skargę
przyłączyć się do skargi
pójść; reagować na skargę
iść, pójść, przyjść; zwrócić się do kogoś ze skargą

Cytaty

Redaktor wyszedł ode mnie zgorszony, poszedł do kogoś z Biura Politycznego ze skargą, że kierownik prasy nie wie, co to wróg klasowy [...].

źródło: NKJP: Teresa Torańska: Oni, 1997

Powstała w 1996 r. krośnieńska „kablówka” nie miała do tej pory najlepszej opinii wśród odbiorców. Mnożyły się skargi zarówno na warunki techniczne, jak i kształt programu.

źródło: NKJP: Codziennie serwis, Super Nowości nr 26/11, 1998

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	skarga	skargi
D.	skargi	skarg

C.	skardze	skargom
B.	skargę	skargi
N.	skargą	skargami
Ms.	skardze	skargach
W.	skargo	skargi

Składnia

	+	skarga	+	na KOGO/CO + (od KOGO)
	+	skarga	+	na KOGO/CO + (do KOGO)

Pochodzenie

Zob. skarżyć