ozięble

  • w sposób świadczący o tym, że ktoś, mimo zachowywania pozornej obojętności, żywi wobec kogoś lub czegoś raczej negatywne niż pozytywne uczucia
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Relacje międzyludzkie

    określenia relacji międzyludzkich


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    zachowania emocjonalne

  • Pułkownik przyjął nas ozięble. Nasze wizytówki nie zrobiły na nim wrażenia, a może raczej obudziły podejrzliwość i niechęć.

    źródło: NKJP: Marek Jarosz: Nieznane przygody Sherlocka Holmesa, 2002

    Agitacja antystraussowska przebiegała więc przy powszechnym aplauzie i aprobacie. Podniosła także temperaturę imprezy. Skuteczniej od większości filmów przyjętych ozięble i bez entuzjazmu.

    źródło: NKJP: Stanisław Wyszomirski: Korespondencja z Oberhausen, Polityka, nr 20, 1980

    – Zamilknij, nędzny sługo – odparł ozięble milioner. – Zły, nieudolny agencie. Nie tego się po tobie spodziewałem. Zawiodłeś na całej linii i powinieneś zostać ukarany.

    źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Dzieci nocy, 2001

    Na drugi dzień, przy śniadaniu, przed odjazdem na lotnisko, Antek próbował załagodzić sprawę, ale LaTonya zbyła go ozięble, napomykając coś zjadliwie o Zuluskach i o “prymitywnych gustach”.

    źródło: NKJP: Piotr Niklewicz: Niezwykła kariera Antoniego K, 2006

  • część mowy: przysłówek

    stopień równy ozięble
    stopień wyższy ozięblej
  • Zob.  ziębić 

CHRONOLOGIZACJA:
1588, SPXVI
W postaci  oziąble 
Data ostatniej modyfikacji: 20.02.2019