-
w sposób świadczący o tym, że ktoś, mimo zachowywania pozornej obojętności, żywi wobec kogoś lub czegoś raczej negatywne niż pozytywne uczucia
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
zachowania emocjonalne
-
|
Pułkownik przyjął nas ozięble. Nasze wizytówki nie zrobiły na nim wrażenia, a może raczej obudziły podejrzliwość i niechęć.
źródło: NKJP: Marek Jarosz: Nieznane przygody Sherlocka Holmesa, 2002
|
|
Agitacja antystraussowska przebiegała więc przy powszechnym aplauzie i aprobacie. Podniosła także temperaturę imprezy. Skuteczniej od większości filmów przyjętych ozięble i bez entuzjazmu.
źródło: NKJP: Stanisław Wyszomirski: Korespondencja z Oberhausen, Polityka, nr 20, 1980
|
|
– Zamilknij, nędzny sługo – odparł ozięble milioner. – Zły, nieudolny agencie. Nie tego się po tobie spodziewałem. Zawiodłeś na całej linii i powinieneś zostać ukarany.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Dzieci nocy, 2001
|
|
Na drugi dzień, przy śniadaniu, przed odjazdem na lotnisko, Antek próbował załagodzić sprawę, ale LaTonya zbyła go ozięble, napomykając coś zjadliwie o Zuluskach i o “prymitywnych gustach”.
źródło: NKJP: Piotr Niklewicz: Niezwykła kariera Antoniego K, 2006
|
-
część mowy: przysłówek
stopień równy |
ozięble
|
stopień wyższy |
ozięblej
|
-
CHRONOLOGIZACJA:
1588,
SPXVI
W postaci oziąble
Data ostatniej modyfikacji: 20.02.2019