wątpić
-
nie być pewnym, czy coś jest możliwe, prawdziwe albo odpowiednie lub czy ktoś da sobie z czymś radę
-
Imcz używany samodzielnie w funkcji rzeczownika.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
- wątpić o czyjejś dobrej woli, o czyjejś niewinności, o czyichś uczuciach, o słuszności czegoś
- wątpić w czyjeś intencje, w czyjąś prawdomówność, w czyjąś rzetelność, w czyjąś szczerość, w czyjąś uczciwość; w możliwość, w prawdziwość, w sens, w skuteczność czegoś; w Boga, w siebie, w życie pozagrobowe
- bardzo, głęboko, osobiście, poważnie, szczerze wątpić
- należy, (nie) można wątpić; coś każe, pozwala wątpić
- nie wątpię, że...
-
Osama zaczął wątpić w uczciwość przywódców krajów muzułmańskich i ich moralne prawo do sprawowania rządu dusz półtora miliarda wiernych.
źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Modlitwa o deszcz, 2000
Lekarze wątpili, czy będzie mogła chodzić.
źródło: NKJP: Max Cegielski: Apokalipso, 2004
Nie wątpimy, że Rosja przekona się o korzyściach płynących z rozszerzenia Unii.
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 21.01.2004
Wątpię, aby po tylu latach udało się ustalić nazwiska członków plutonu, którzy oddali śmiertelne strzały.
źródło: NKJP: Dziennik Polski: Zmowa sędziów, 2003-02-02
Za to, że ośmielił się wątpić o słuszności teorii Ptolemeusza, zapłacił śmiały król-astronom koroną.
źródło: NKJP: Władysław Lewartowski: Wstrzymał Słońce, ruszył Ziemię, 1953
Inwestor udostępnił nawet numer telefonu do gdańskiego sądu – aby wątpiący mogli sami tę informację sprawdzić.
źródło: KWJP: Katarzyna Kucharczyk: Gra pod upadłość – czyli igranie z ogniem, Parkiet, 2012-10-26
-
część mowy: czasownik
aspekt: niedokonany
Tryb oznajmujący
Czas teraźniejszy
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. wątpię
wątpimy
2 os. wątpisz
wątpicie
3 os. wątpi
wątpią
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. wątpiłem
+(e)m wątpił
wątpiłam
+(e)m wątpiła
wątpiłom
+(e)m wątpiło
wątpiliśmy
+(e)śmy wątpili
wątpiłyśmy
+(e)śmy wątpiły
2 os. wątpiłeś
+(e)ś wątpił
wątpiłaś
+(e)ś wątpiła
wątpiłoś
+(e)ś wątpiło
wątpiliście
+(e)ście wątpili
wątpiłyście
+(e)ście wątpiły
3 os. wątpił
wątpiła
wątpiło
wątpili
wątpiły
bezosobnik: wątpiono
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. będę wątpił
będę wątpić
będę wątpiła
będę wątpić
będę wątpiło
będę wątpić
będziemy wątpili
będziemy wątpić
będziemy wątpiły
będziemy wątpić
2 os. będziesz wątpił
będziesz wątpić
będziesz wątpiła
będziesz wątpić
będziesz wątpiło
będziesz wątpić
będziecie wątpili
będziecie wątpić
będziecie wątpiły
będziecie wątpić
3 os. będzie wątpił
będzie wątpić
będzie wątpiła
będzie wątpić
będzie wątpiło
będzie wątpić
będą wątpili
będą wątpić
będą wątpiły
będą wątpić
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. wątpmy
2 os. wątp
wątpcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. wątpiłbym
bym wątpił
wątpiłabym
bym wątpiła
wątpiłobym
bym wątpiło
wątpilibyśmy
byśmy wątpili
wątpiłybyśmy
byśmy wątpiły
2 os. wątpiłbyś
byś wątpił
wątpiłabyś
byś wątpiła
wątpiłobyś
byś wątpiło
wątpilibyście
byście wątpili
wątpiłybyście
byście wątpiły
3 os. wątpiłby
by wątpił
wątpiłaby
by wątpiła
wątpiłoby
by wątpiło
wątpiliby
by wątpili
wątpiłyby
by wątpiły
bezosobnik: wątpiono by
bezokolicznik: wątpić
imiesłów przysłówkowy współczesny: wątpiąc
gerundium: wątpienie
rodzaj gramatyczny: ndk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wątpienie
wątpienia
D. wątpienia
wątpień
C. wątpieniu
wątpieniom
B. wątpienie
wątpienia
N. wątpieniem
wątpieniami
Ms. wątpieniu
wątpieniach
W. wątpienie
wątpienia
imiesłów przymiotnikowy czynny: wątpiący
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. wątpiący
wątpiący
wątpiący
wątpiące
wątpiąca
D. wątpiącego
wątpiącego
wątpiącego
wątpiącego
wątpiącej
C. wątpiącemu
wątpiącemu
wątpiącemu
wątpiącemu
wątpiącej
B. wątpiącego
wątpiącego
wątpiący
wątpiące
wątpiącą
N. wątpiącym
wątpiącym
wątpiącym
wątpiącym
wątpiącą
Ms. wątpiącym
wątpiącym
wątpiącym
wątpiącym
wątpiącej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. wątpiący
wątpiący
wątpiące
wątpiące
D. wątpiących
wątpiących
wątpiących
wątpiących
C. wątpiącym
wątpiącym
wątpiącym
wątpiącym
B. wątpiących
wątpiących
wątpiących
wątpiące
N. wątpiącymi
wątpiącymi
wątpiącymi
wątpiącymi
Ms. wątpiących
wątpiących
wątpiących
wątpiących
-
tylko Rz osobowy + wątpić + w + KOGO/CO | o + CZYMtylko Rz osobowy + wątpić + czy + ZDANIE | że + ZDANIE | żeby + ZDANIE -
Etymologia niejasna, wyraz znany tylko polszczyźnie. Jeśli za podstawę derywacji przyjmie się poświadczony w języku polskim rzeczownik wątpie : wątpia [mn] 'wnętrzności zwierzęce (jelita, płuca, flaki)', to można założyć następujący łańcuch zmian semantycznych 'wróżyć z wnętrzności zwierzęcych' > 'wróżyć' (ogólniej) > 'nie dowierzać (wróżbom)' > 'nie dowierzać, nie być pewnym czegoś, powątpiewać w coś' (Bor). Zob. wątpia