wątpić

  • nie być pewnym, czy coś jest możliwe, prawdziwe albo odpowiednie lub czy ktoś da sobie z czymś radę
  • Imcz używany samodzielnie w funkcji rzeczownika.

  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

    • wątpić o czyjejś dobrej woli, o czyjejś niewinności, o czyichś uczuciach, o słuszności czegoś
    • wątpić w czyjeś intencje, w czyjąś prawdomówność, w czyjąś rzetelność, w czyjąś szczerość, w czyjąś uczciwość; w możliwość, w prawdziwość, w sens, w skuteczność czegoś; w Boga, w siebie, w życie pozagrobowe
    • bardzo, głęboko, osobiście, poważnie, szczerze wątpić
    • należy, (nie) można wątpić; coś każe, pozwala wątpić
    • nie wątpię, że...
  • Osama zaczął wątpić w uczciwość przywódców krajów muzułmańskich i ich moralne prawo do sprawowania rządu dusz półtora miliarda wiernych.

    źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Modlitwa o deszcz, 2000

    Lekarze wątpili, czy będzie mogła chodzić.

    źródło: NKJP: Max Cegielski: Apokalipso, 2004

    Nie wątpimy, że Rosja przekona się o korzyściach płynących z rozszerzenia Unii.

    źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 21.01.2004

    Wątpię, aby po tylu latach udało się ustalić nazwiska członków plutonu, którzy oddali śmiertelne strzały.

    źródło: NKJP: Dziennik Polski: Zmowa sędziów, 2003-02-02

    Za to, że ośmielił się wątpić o słuszności teorii Ptolemeusza, zapłacił śmiały król-astronom koroną.

    źródło: NKJP: Władysław Lewartowski: Wstrzymał Słońce, ruszył Ziemię, 1953

    Inwestor udostępnił nawet numer telefonu do gdańskiego sądu – aby wątpiący mogli sami tę informację sprawdzić.

    źródło: KWJP: Katarzyna Kucharczyk: Gra pod upadłość – czyli igranie z ogniem, Parkiet, 2012-10-26

  • część mowy: czasownik

    aspekt: niedokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas teraźniejszy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. wątpię
    wątpimy
    2 os. wątpisz
    wątpicie
    3 os. wątpi
    wątpią

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. wątpiłem
    +(e)m wątpił
    wątpiłam
    +(e)m wątpiła
    wątpiłom
    +(e)m wątpiło
    wątpiliśmy
    +(e)śmy wątpili
    wątpiłyśmy
    +(e)śmy wątpiły
    2 os. wątpiłeś
    +(e)ś wątpił
    wątpiłaś
    +(e)ś wątpiła
    wątpiłoś
    +(e)ś wątpiło
    wątpiliście
    +(e)ście wątpili
    wątpiłyście
    +(e)ście wątpiły
    3 os. wątpił
    wątpiła
    wątpiło
    wątpili
    wątpiły

    bezosobnik: wątpiono

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. będę wątpił
    będę wątpić
    będę wątpiła
    będę wątpić
    będę wątpiło
    będę wątpić
    będziemy wątpili
    będziemy wątpić
    będziemy wątpiły
    będziemy wątpić
    2 os. będziesz wątpił
    będziesz wątpić
    będziesz wątpiła
    będziesz wątpić
    będziesz wątpiło
    będziesz wątpić
    będziecie wątpili
    będziecie wątpić
    będziecie wątpiły
    będziecie wątpić
    3 os. będzie wątpił
    będzie wątpić
    będzie wątpiła
    będzie wątpić
    będzie wątpiło
    będzie wątpić
    będą wątpili
    będą wątpić
    będą wątpiły
    będą wątpić

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. wątpmy
    2 os. wątp
    wątpcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. wątpiłbym
    bym wątpił
    wątpiłabym
    bym wątpiła
    wątpiłobym
    bym wątpiło
    wątpilibyśmy
    byśmy wątpili
    wątpiłybyśmy
    byśmy wątpiły
    2 os. wątpiłbyś
    byś wątpił
    wątpiłabyś
    byś wątpiła
    wątpiłobyś
    byś wątpiło
    wątpilibyście
    byście wątpili
    wątpiłybyście
    byście wątpiły
    3 os. wątpiłby
    by wątpił
    wątpiłaby
    by wątpiła
    wątpiłoby
    by wątpiło
    wątpiliby
    by wątpili
    wątpiłyby
    by wątpiły

    bezosobnik: wątpiono by

    bezokolicznik: wątpić

    imiesłów przysłówkowy współczesny: wątpiąc

    gerundium: wątpienie

    imiesłów przymiotnikowy czynny: wątpiący

  • tylko Rz osobowy + wątpić +
    w + KOGO/CO | o + CZYM
    tylko Rz osobowy + wątpić +
    czy + ZDANIE | że + ZDANIE | żeby + ZDANIE
  • Etymologia niejasna, wyraz znany tylko polszczyźnie. Jeśli za podstawę derywacji przyjmie się poświadczony w języku polskim rzeczownik wątpie : wątpia [mn] 'wnętrzności zwierzęce (jelita, płuca, flaki)', to można założyć następujący łańcuch zmian semantycznych 'wróżyć z wnętrzności zwierzęcych' > 'wróżyć' (ogólniej) > 'nie dowierzać (wróżbom)' > 'nie dowierzać, nie być pewnym czegoś, powątpiewać w coś' (Bor). Zob.  wątpia 

CHRONOLOGIZACJA:
1413, SStp
FRAZEOLOGIZMY:
Data ostatniej modyfikacji: 22.07.2024