-
1.
pot. pęcherzyk gazu, utworzony w cieczy, na jej powierzchni lub w środku jakiejś innej substancji -
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
stan skupienia, trwałość materii -
- bąbel gazu, powietrza
-
No i Krosno, huta szkła znana ze szklanek i kieliszków, których ozdobą było grube dno, z bąblem powietrza w środku.
źródło: NKJP: Joanna Solska: Piątka z ulicy Mysiej, Polityka, 2009-04-11
Sennie załamują się fale, ryby wypuszczają bąble powietrza, jezioro żyje i umiera, we mnie zamiast wody przewala się krew.
źródło: NKJP: Bohdan Sławiński: Królowa Tiramisu, 2008
Olbrzymie, gorące bąble gazu unoszą się majestatycznie ku powierzchni, tam oddają ciepło i - ochłodzone - toną z powrotem, ustępując miejsca kolejnym rozgrzanym bąblom.
źródło: NKJP: Jarosław Włodarczyk: Wędrówki niebieskie czyli Wszechświat nie tylko dla poetów, 1999
Ponieważ wąwóz biegł kręto, tylko niektóre powierzchnie skał nosiły ślady nadtopienia, w miarę jak kroczył dalej, owej charakterystycznej, spękanej glazury było coraz więcej, nareszcie zobaczył ogromne głazy całe w zastygłych bąblach - bo ich powierzchnia gotowała się pod ciosami termicznych udarów.
źródło: NKJP: Stanisław Lem: Niezwyciężony, 1964
Puszcza miała niepowtarzalny zapach rozgrzanej żywicy i butwiejących szczątków roślin, na powierzchnię wody wypływały z bagnistego dna bąble gazu.
źródło: NKJP: Leon Pawlik: Ankara, 1998
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bąbel
bąble
D. bąbla
bąbli
C. bąblowi
bąblom
B. bąbel
bąble
N. bąblem
bąblami
Ms. bąblu
bąblach
W. bąblu
bąble
-
psł. *bǫbъľь