drażnić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

wywoływać w kimś negatywne emocje, zwykle niezadowolenie lub złość

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	synonimy:	rozdrażniać
	hiperonimy:	denerwować

drażni czyjaś obecność, czyjś wygląd, czyjeś zachowanie, widok czegoś; bezczynność, bezruch, niesprawiedliwość; odgłos, stukot, szelest; drażnią reklamy
drażnić męża, społeczeństwo, wyborców
drażnić bogactwem; wyglądem; zachowaniem, bezmyślnością, naiwnością, poglądami
drażnić najbardziej, niebywale, niewymownie, szczególnie
zaczynać drażnić
drażnić i niepokoić, drażnić i denerwować, drażnić i niecierpliwić, drażnić i przeszkadzać, drażnić i prowokować, drażnić i dekoncentrować

	Ateńczyków, którzy w pewnym sensie z turystów żyją, drażnią ich wymagania, które hamują rozwój nowoczesnego miasta. źródło: NKJP: a.b.: Dwa oblicza Aten, Pani 5, 1993
	Wraz z upływającymi latami coraz więcej rzeczy mnie drażni i denerwuje, niewiele naprawdę mi się podoba, jak każdemu. źródło: NKJP: Krystyna Janda: Moja droga B., 2000
	Przed laty drażnili nas hałaśliwi Niemcy, tłumnie obsiadający kawiarniane stoliki i nie liczący się z gotówką. źródło: NKJP: Pejzaż - Chorwacja spod żagla: Dziennik Polski, 2000-07-01
	Andrzej w towarzystwie drażni mnie i ludzi swą żądzą epatowania; sam na sam, w bezpośredniej rozmowie, zyskuje niepomiernie, staje się miły i interesujący. źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Zły Tyrmand, 2007
	Drażniło go, że dostęp do wydziałowego komputera jest utrudniony, na swoją kolejkę często trzeba czekać godzinami. źródło: NKJP: Edwin Bendyk: Zatruta studnia, 2002

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	drażniłem +(e)m drażnił	drażniłam +(e)m drażniła	drażniłom +(e)m drażniło	drażniliśmy +(e)śmy drażnili	drażniłyśmy +(e)śmy drażniły
2 os.	drażniłeś +(e)ś drażnił	drażniłaś +(e)ś drażniła	drażniłoś +(e)ś drażniło	drażniliście +(e)ście drażnili	drażniłyście +(e)ście drażniły
3 os.	drażnił	drażniła	drażniło	drażnili	drażniły

bezosobnik: drażniono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę drażnił będę drażnić	będę drażniła będę drażnić	będę drażniło będę drażnić	będziemy drażnili będziemy drażnić	będziemy drażniły będziemy drażnić
2 os.	będziesz drażnił będziesz drażnić	będziesz drażniła będziesz drażnić	będziesz drażniło będziesz drażnić	będziecie drażnili będziecie drażnić	będziecie drażniły będziecie drażnić
3 os.	będzie drażnił będzie drażnić	będzie drażniła będzie drażnić	będzie drażniło będzie drażnić	będą drażnili będą drażnić	będą drażniły będą drażnić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		drażnijmy
2 os.	drażnij	drażnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	drażniłbym bym drażnił	drażniłabym bym drażniła	drażniłobym bym drażniło	drażnilibyśmy byśmy drażnili	drażniłybyśmy byśmy drażniły
2 os.	drażniłbyś byś drażnił	drażniłabyś byś drażniła	drażniłobyś byś drażniło	drażnilibyście byście drażnili	drażniłybyście byście drażniły
3 os.	drażniłby by drażnił	drażniłaby by drażniła	drażniłoby by drażniło	drażniliby by drażnili	drażniłyby by drażniły

bezosobnik: drażniono by

bezokolicznik: drażnić

imiesłów przysłówkowy współczesny: drażniąc

gerundium: drażnienie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: drażniący

imiesłów przymiotnikowy bierny: drażniony

	+	drażnić	+	KOGO + (CZYM)
	+	drażnić	+	KOGO + że + ZDANIE \| ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE

psł. *drazniti / *dražniti 'działać na zmysły, pobudzać do gniewu, zaczepiać'