zniknąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

przestać być widocznym lub w ogóle przestać istnieć

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

zmysły

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

stan skupienia, trwałość materii

	synonimy:	rozmyć się
	antonimy:	ukazać się

problem; uśmiech (z czyjejś twarzy) zniknął; czyjaś sylwetka, twarz, zjawa zniknęła; słońca zniknęło (np. za górami); ślady czegoś, zmarszczki zniknęły
zniknąć w bramie, w drzwiach, w ciemnościach, w lesie, w mroku, w tłumie, w zaroślach, w głębi czegoś
zniknąć z ekranu, z pola widzenia
zniknąć za bramą, za drzewami, za drzwiami, za horyzontem, za rogiem, za zakrętem
bezszelestnie, niepostrzeżenie; błyskawicznie, nagle, natychmiast, po chwili, powoli, szybko, wkrótce, zaraz zniknąć

Odpłynął dziesięć metrów od brzegów i nagle zniknął pod powierzchnią wody.

źródło: NKJP: (G.P.): Ostatnia kąpiel, Dziennik Bałtycki, 2011

[...] z lewej strony drogi przemknął cień i zniknął w czerni lasu.

źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1946

Po serii zabiegów leczniczych dolegliwości zniknęły bezpowrotnie.

źródło: NKJP: (jed): Wosk, olejki i dobre samopoczucie, Express Ilustrowany, 2002-10-25

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zniknąłem znikłem +(e)m zniknął +(e)m znikł	zniknęłam znikłam +(e)m zniknęła +(e)m znikła	zniknęłom znikłom +(e)m zniknęło +(e)m znikło	znikliśmy zniknęliśmy +(e)śmy znikli +(e)śmy zniknęli	zniknęłyśmy znikłyśmy +(e)śmy zniknęły +(e)śmy znikły
2 os.	zniknąłeś znikłeś +(e)ś zniknął +(e)ś znikł	zniknęłaś znikłaś +(e)ś zniknęła +(e)ś znikła	zniknęłoś znikłoś +(e)ś zniknęło +(e)ś znikło	znikliście zniknęliście +(e)ście znikli +(e)ście zniknęli	zniknęłyście znikłyście +(e)ście zniknęły +(e)ście znikły
3 os.	zniknął znikł	zniknęła znikła	zniknęło znikło	znikli zniknęli	zniknęły znikły

bezosobnik: zniknięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zniknijmy
2 os.	zniknij	zniknijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zniknąłbym znikłbym bym zniknął bym znikł	zniknęłabym znikłabym bym zniknęła bym znikła	zniknęłobym znikłobym bym zniknęło bym znikło	zniklibyśmy zniknęlibyśmy byśmy znikli byśmy zniknęli	zniknęłybyśmy znikłybyśmy byśmy zniknęły byśmy znikły
2 os.	zniknąłbyś znikłbyś byś zniknął byś znikł	zniknęłabyś znikłabyś byś zniknęła byś znikła	zniknęłobyś znikłobyś byś zniknęło byś znikło	zniklibyście zniknęlibyście byście znikli byście zniknęli	zniknęłybyście znikłybyście byście zniknęły byście znikły
3 os.	zniknąłby znikłby by zniknął by znikł	zniknęłaby znikłaby by zniknęła by znikła	zniknęłoby znikłoby by zniknęło by znikło	znikliby zniknęliby by znikli by zniknęli	zniknęłyby znikłyby by zniknęły by znikły

bezosobnik: zniknięto by

bezokolicznik: zniknąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

zniknąwszy
znikłszy

gerundium: zniknięcie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiedniki aspektowe: znikać , niknąć

+

zniknąć

+

(SKĄD | GDZIE)

Zob. niknąć