-
1.
kawałek metalu lub drewna, o dwóch powierzchniach zbiegających się pod ostrym kątem, wkładany między jakieś przedmioty lub wbijany w nie w określonych celach -
CZŁOWIEK I TECHNIKA
Budownictwo
materiały, narzędzia i maszyny budowlane -
- betonowy, drewniany, jaworowy, metalowy, plastikowy, stalowy klin
- klin z gąbki, z korka
- wbijać kliny
- zabezpieczyć, zamocować coś; wzmocniony klinem; rozbijać, rozłupywać klinem
-
Szklane drzwi z nazwą firmy były otwarte, u dołu ktoś wetknął drewniany klin, żeby się nie zatrzasnęły.
źródło: NKJP: Tomasz Konatkowski: Wilcza wyspa, 2006
Auto stało na pochyłości, więc 43-latek postanowił wyciągnąć kliny spod kół, żeby samochód odpalił, zjeżdżając z górki.
źródło: NKJP: Monika Wojniak: Śmiertelna głupota na drogach, Echo Dnia, 2007-07-16
Trzeba pamiętać o włożeniu drewnianych klinów pomiędzy ścianę a pierwszy rząd desek - dzięki temu zachowamy właściwą szerokość szczeliny [...], która umożliwia swobodną pracę podłogi podczas wieloletniej eksploatacji.
źródło: NKJP: (BEA): Sam ułóż podłogę, Dziennik Polski – Dom, 2003-08-20
Wcześniej wszystkie prace wykonywane były metodą ręczną. Łupano i rozbijano kamień za pomocą klinów.
źródło: NKJP: Walka o przetrwanie, Dziennik Polski, 2002-05-06
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. klin
kliny
D. klina
klinów
C. klinowi
klinom
B. klin
kliny
N. klinem
klinami
Ms. klinie
klinach
W. klinie
kliny
-
psł. *kъlinъ / *klinъ 'narzędzie do rozszczepiania, klin'