synu

A może pani tę książkę znalazła? Lema, z taką trochę zniszczoną okładką. – Nie mogę ci pomóc, synu. – Wstała. Była niższa ode mnie, skurczona. – Spieszę się na pogrzeb.

źródło: NKJP: Jarosław Maślanek: Haszyszopenki, 2008

Ale oto już i znany mu konfesjonał, więc podszedł, ukląkł, przeżegnał się i wyszeptał: – Niech będzie pochwalony towarzysz Jezus Chrystus. W odpowiedzi usłyszał cichy szept zza kraty: – Czy gotów jesteś, synu, wyspowiadać się ze wszystkich swych grzechów wobec Partii?

źródło: NKJP: Adam Czerniawski: Narracje ormiańskie, 2003

Biegliśmy... Trzeba kogoś zawiadomić. Macie może telefon? – Chcesz więc pomocy, synu? – poważnie ustalił lekarz. – Nie jestem pańskim synem – rozdarł się nazbyt piskliwie młody człowiek.

źródło: NKJP: Piotr Zaremba: Plama na suficie, 2004

[...] Młody człowiek zapytał bogatego starca, w jaki sposób doszedł do fortuny. Staruszek zamyślił się i odparł: Pamiętam jak dziś, synu, że było to w 1932 r.

źródło: NKJP: Sto tysięcy na szczytach, Dziennik Polski, 2002-12-24

– Zaczynamy, doktorze? – zapytał pyzaty stażysta, Hubert. – Pisz, Hubert: Warszawa, dnia... itp., prowadzący sekcję, tralala. – Już wszystko przygotowałem, doktorze! – Dobrze, synu. Podejdź tutaj. Co o tym sądzisz?

źródło: NKJP: Joanna Szymczyk: Ewa i złoty kot, 2004