żywy - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

taki, który egzystuje w sposób charakterystyczny dla ludzi i zwierząt

Używane często w znaczeniu 'człowiek żywy'.

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat roślin

sprzeczne:

martwy

żywy człowiek, mężczyzna; organizm; inwentarz; żywa istota, kobieta, osoba; przynęta; żywe stworzenie; żywe komórki; zwierzęta
(nie) wrócić żywy
wyglądać jak żywy
ledwie, ledwo, wpół żywy
żywy i martwy

	W pomieszczeniu umeblowanym jak typowy gabinet nie było żadnych trupów i aż trzy istoty żywe, nie licząc Mocka. Latał duży, bzyczący szerszeń. Oprócz niego w pokoju znajdowali się dwaj żywi ludzie, którzy krzyczeli na siebie. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Dżuma w Breslau, 2007
	Prawdopodobnie najlepszy pisarz to martwy pisarz, nie komentujący pracy reżysera. Zaletą żywego pisarza jest to, że może być na planie filmowym i ratować, co się da, ze swego dzieła. źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Polka, 2001
	Kontener miał rozmiary trumny i do tej jednej trumny musieliśmy upchnąć dwie żywe osoby. To, że były żywe, czyli zdolne odczuwać zmęczenie, ból i strach, czyniło sprawę prawie beznadziejną. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Kisuny, 2008
	Odezwało się do mnie dużo osób prowadzących akcje charytatywne. Przeciwko przemocy wobec kobiet, przewożeniu żywych zwierząt sprzedanych za granicę do rzeźni, oślepianiu koni przed podróżami. źródło: NKJP: Krystyna Janda: Małpa, 2004
	Las to żywy organizm, wszystko w nim stale rośnie. źródło: NKJP: K.Jakubowski: Był sobie las, Tygodnik Ciechanowski, 2007-02-17

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

psł. *živъ 'żywy, żyjący; pełen życiowej energii'

Zob. żyć