-
1.
istota nadprzyrodzona, zwykle obdarzona znaczną mocą, niebezpieczna i wywołująca lęk, pojawiająca się w wierzeniach różnych kultur i religii -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
synonimy: syn ciemności
hiperonimy: czort
duch
-
- leśny, wodny; kobiecy, żeński; krwawy; skrzydlaty; potężny, wielki; złośliwy, zły demon; pomniejsze; dobre, złe demony
- demon zła
- bogowie i demony, wampiry i demony; diabły, demony, strzygi
- ciało, twarz; ofiara; maska demona; imiona; król demonów
- demon kogoś opętał
- wypuścić demona; wypędzać demony;
- wywoływanie demonów
- opętany przez demony
-
Wcześnie zaczął przejawiać szczególną podatność na kontakty z niewidzialnym światem bogów, demonów i duchów.
źródło: NKJP: Zbigniew Teplicki: Wielcy Indianie Ameryki Północnej , 1994
Stanęły jej w oczach oglądane niegdyś na ścianach świątyni w Ur obrzydłe postacie demonów o szponach sępa, ogonie węża, głowie trupiej i ciele lamparta.
źródło: NKJP: Zofia Kossak, Przymierze, 1996
Chcesz zobaczyć we Francji demona, opętanie, sztukę egzorcyzmu? Proszę bardzo.
źródło: NKJP: Kazimierz Kania: Egzorcysta z Paryża, Dziennik Polski, 2001-05-26
Kaneyasu pojął, że admirał nie był człowiekiem, tylko demonem i pojawił się w jego chorym życiu jak ów zły duch pająka z góry Katsuragi, by zarzucić nań pajęczynę i pogrążyć go jeszcze bardziej w chorobę
źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Wyspy szerszenia, 2008
W wierzeniach Tajów ważną rolę odgrywają także wspomniane różnorakie, dobre i złe, demony.
źródło: NKJP: (WJ): W „złotym trójkącie”, Dziennik Polski, 2001-05-12
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. demon
demony
D. demona
demonów
C. demonowi
demonom
B. demona
demony
N. demonem
demonami
Ms. demonie
demonach
W. demonie
demony
-
łac. daemon
z gr. daímōn 'zły duch'