-
3.
niekontrolowana moc, której przypisuje się panowanie nad jakimiś uczuciami lub działaniami -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
- uśpione; stare demony
- demon ambicji, gry, smutku; demony antysemityzmu, namiętności, przemocy, przeszłości, walki, wojny, zemsty, zła, zniszczenia
- demony rodzą się; budzą się; odżyły; znikają
- budzić, obudzić; pokonać demony
- coś jest demonem
-
Kohl mówił, że integracja Europy jest kwestią wojny i pokoju. Należał jeszcze do pokolenia, które uważało, że poprzez integrację trzeba wypędzić demony przeszłości.
źródło: NKJP: Danuta Zagrodzka: Z Aleksandrem Smolarem rozmawia Danuta Zagrodzka, Gazeta Wyborcza, 1999-02-27
W XIX i XX w., gdy obudziły się demony nacjonalizmu, dotąd śpiące w historii, sprawa granic stała się oczkiem w głowie narodów.
źródło: NKJP: Ku granicy bez granicy?, Dziennik Polski, 2003-12-12
Wiele koncepcji wykorzystujących w badaniach psychologię społeczną, wskazuje, że to właśnie zbiorowy strach uwalnia demona wojny.
źródło: NKJP: Wojna rodzi wojnę, Dziennik Polski, 2003-06-13
[...] ekonomiści [...] często są jak uczniowie czarnoksiężnika; wyzwalają pod jego nieobecność moce, nad którymi nie zdolni są zapanować. Spuszczone przez nich z łańcucha demony namiętności opanowują serca i umysły.
źródło: NKJP: Hazardzista, Dziennik Polski, 2001-03-17
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. demon
demony
D. demona
demonów
C. demonowi
demonom
B. demona
demony
N. demonem
demonami
Ms. demonie
demonach
W. demonie
demony
Inne uwagi
Zwykle lm
-
+ demon + (CZEGO) -
łac. daemon
z gr. daímōn 'zły duch'