-
1.
istota nadprzyrodzona, powstająca w nocy z grobu i atakująca ludzi, by wyssać z nich krew, pojawiająca się w wierzeniach różnych kultur -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
- wampir Drakula
- wampiry i wilkołaki, czarownice i wampiry
- pogromca wampirów
-
Żyli wtedy ludzie razem z dziwożonami, rusałkami, czartami borowymi i polnymi, ubożętami, utopcami, przypołudnicami, latawcami i płanetnikami [...], a z żalnika otulone białymi płachtami wlokły się pod progi chat wampiry i upiory [...].
źródło: NKJP: Ewa Nowacka: Emilia z kwiatem lilii leśnej, 1993
Wspólną cechą wampirów jest słabość do ludzkiej krwi. Według jednych jest ona pożywieniem tych potworów, według innych - np. Sapkowskiego - krew jest dla wampirów taką samą używką jak [...] alkohol czy papierosy i też uzależnia.
źródło: NKJP: Marcin Margielewski: Pogromcy duchów, CKM, 2000
Popkultura oswaja wampiry. Mit o skuteczności czosnku i wody święconej jako środków antywampirzych przeszedł do lamusa, a krwiopijcy się rozpanoszyli: żyją wśród ludzi, [...] uczestniczą w ważnych wydarzeniach historycznych.
źródło: NKJP: Konrad Wągrowski: Gdy zabraknie talentu, Esencja, 2006-06
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wampir
wampirowie
ndepr wampiry
depr D. wampira
wampirów
C. wampirowi
wampirom
B. wampira
wampirów
N. wampirem
wampirami
Ms. wampirze
wampirach
W. wampirze
wampirowie
ndepr wampiry
depr -
Wyraz jest przykładem pożyczki wędrownej, stąd bardzo trudno ustalić bezpośrednie źródło pochodzenia. Być może przejęty z chorw./serb. vampir albo niem. Vampir 'ts.' (które w tym języku może być pożyczką z zach.słow. *vǫpirь). Z języków słow. przejęte z kolei do innych języków europejskich, np. franc. vampire, ang. vampire 'ts.' (Bor). Bierze się czasem pod uwagę wczesnośredniowieczne zapożyczenie ze starosłoweńskiego.