-
2.
taki, który bardzo nie podoba się mówiącemu -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
- Robienie maskotek przez cały tydzień na okrągło było upiorne. Po miesiącu już nie wyrabiałem fizycznie - wspomina Piotr [...].
źródło: NKJP: Sławomir Mizerski, Polityka, 2004
Oboje z mężem milczeliśmy przerażeni, czekając końca tej upiornej wizyty. Za to rodzice chłopców wyglądali nawet na zadowolonych, że ich dzieci tak dobrze dają sobie radę w obcym domu.
źródło: NKJP: Majka Lisińska-Kozioł: Rządy dzieci czy dobre wychowanie?, Dziennik Polski, 2005-01-13
Obok matka kiwała z uznaniem głową i wiedziałem, że jest dumna z tej ojcowej [...] papraniny. Mieliśmy szczęście, bo żaden z tych upiornych nagrobków nie nosił naszego nazwiska.
źródło: NKJP: Barbara Kosmowska: Hermańce, 2008
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. upiorny
upiorny
upiorny
upiorne
upiorna
D. upiornego
upiornego
upiornego
upiornego
upiornej
C. upiornemu
upiornemu
upiornemu
upiornemu
upiornej
B. upiornego
upiornego
upiorny
upiorne
upiorną
N. upiornym
upiornym
upiornym
upiornym
upiorną
Ms. upiornym
upiornym
upiornym
upiornym
upiornej
W. upiorny
upiorny
upiorny
upiorne
upiorna
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. upiorni
upiorni
upiorne
upiorne
D. upiornych
upiornych
upiornych
upiornych
C. upiornym
upiornym
upiornym
upiornym
B. upiornych
upiornych
upiornych
upiorne
N. upiornymi
upiornymi
upiornymi
upiornymi
Ms. upiornych
upiornych
upiornych
upiornych
W. upiorni
upiorni
upiorne
upiorne
-
Zob. upiór