rozsadzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

naciskając od wewnątrz, spowodować pęknięcie lub rozerwanie czegoś

[rossadzić]

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

stan skupienia, trwałość materii

dynamit, mróz, proch, wybuch gazu rozsadził; bateria, bomba, torpeda rozsadziła coś
rozsadzić instalację, kocioł, mury, piec, rurę, skałę, ściany
rozsadzić dynamitem, prochem

	Mróz rozsadził asfalt. źródło: KWSJP: Mariusz Jarzombek: Jezioro przed sklepem, Nowa Trybuna Opolska, 2006
	Woda podeszła pod palenisko, powstała para i ciśnienie rozsadziło piec. źródło: NKJP: Józef Krzyk: Powódź w południowej Polsce, Gazeta Wyborcza, 1997-07-14
	Wąska ścieżka po stromym zboczu doprowadza nas do murów rozsadzonych korzeniami drzew i pokrytych splątanymi bluszczami. źródło: KWSJP: Zofia Jeżewska: W królestwie pierzastego węża, 1964
	Granitowy cokół pomnika rozsadzono dynamitem. źródło: NKJP: (PS): Pomnik klęski, Dziennik Polski, 2001-02-10
	Kiedy [...] skończył, posypał się na niego deszcz kwiatów i wszczęła się taka wrzawa, iż zdawało się, że rozsadzi mury teatru. źródło: KWSJP: Teodor Jeske-Choiński: Gasnące słońce, 1958

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozsadziłem +(e)m rozsadził	rozsadziłam +(e)m rozsadziła	rozsadziłom +(e)m rozsadziło	rozsadziliśmy +(e)śmy rozsadzili	rozsadziłyśmy +(e)śmy rozsadziły
2 os.	rozsadziłeś +(e)ś rozsadził	rozsadziłaś +(e)ś rozsadziła	rozsadziłoś +(e)ś rozsadziło	rozsadziliście +(e)ście rozsadzili	rozsadziłyście +(e)ście rozsadziły
3 os.	rozsadził	rozsadziła	rozsadziło	rozsadzili	rozsadziły

bezosobnik: rozsadzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozsadźmy
2 os.	rozsadź	rozsadźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozsadziłbym bym rozsadził	rozsadziłabym bym rozsadziła	rozsadziłobym bym rozsadziło	rozsadzilibyśmy byśmy rozsadzili	rozsadziłybyśmy byśmy rozsadziły
2 os.	rozsadziłbyś byś rozsadził	rozsadziłabyś byś rozsadziła	rozsadziłobyś byś rozsadziło	rozsadzilibyście byście rozsadzili	rozsadziłybyście byście rozsadziły
3 os.	rozsadziłby by rozsadził	rozsadziłaby by rozsadziła	rozsadziłoby by rozsadziło	rozsadziliby by rozsadzili	rozsadziłyby by rozsadziły

bezosobnik: rozsadzono by

bezokolicznik: rozsadzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozsadziwszy

gerundium: rozsadzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozsadzony

odpowiednik aspektowy: rozsadzać

Rz_nieżywotny	+	rozsadzić	+	CO
Rz_osobowy	+	rozsadzić	+	CO + (CZYM)

ogsł. *orzsaditi 'zmienić miejsce, rozsadzić (głównie o roślinach)'; 'spowodować przemieszczenie; wzdąć; wywołać wylew, wybuch, itp. zjawiska'

Zob. sadzić