rozsadzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

rozdzielić osoby, które siedziały obok siebie

[rossadzić]

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Edukacja i oświata

szkoła

	Któregoś dnia po prostu zaprowadzono nas na piętro do Centralnego Więzienia i wtedy już nas rozbito, rozsadzono po różnych celach. źródło: KWSJP: Aleksander Wat: Mój wiek: pamiętnik mówiony, 1967
	Profesor rozsadził nas po kątach, ściąganie było zupełnie niemożliwe. źródło: KWSJP: Danuta Błaszak: Karuzela ku słońcu, 2003
	Na ten czas zbuntowany zespół - by nie wiecował - rozsadzono po różnych piętrach. Rzeczywiście, nikt nie umiał nikogo znaleźć. źródło: KWSJP: Igor T. Miecik: Korporacje: Szczury już nie chcą biegać. Polacy buntują się przeciw korporacyjnym porządkom, Polityka, 2005
	Zauważył, że podłogą sunie papierowa kula. To list od Rudnioka. W ten sposób porozumiewali się, odkąd kierownik za ciągłe rozmowy na lekcjach rozsadził ich do różnych ławek. źródło: KWSJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954
	Mogę poprosić panią, żeby nas rozsadziła. źródło: KWSJP: Ewa Nowacka: Może nie, może tak, 1976

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozsadziłem +(e)m rozsadził	rozsadziłam +(e)m rozsadziła	rozsadziłom +(e)m rozsadziło	rozsadziliśmy +(e)śmy rozsadzili	rozsadziłyśmy +(e)śmy rozsadziły
2 os.	rozsadziłeś +(e)ś rozsadził	rozsadziłaś +(e)ś rozsadziła	rozsadziłoś +(e)ś rozsadziło	rozsadziliście +(e)ście rozsadzili	rozsadziłyście +(e)ście rozsadziły
3 os.	rozsadził	rozsadziła	rozsadziło	rozsadzili	rozsadziły

bezosobnik: rozsadzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozsadźmy
2 os.	rozsadź	rozsadźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozsadziłbym bym rozsadził	rozsadziłabym bym rozsadziła	rozsadziłobym bym rozsadziło	rozsadzilibyśmy byśmy rozsadzili	rozsadziłybyśmy byśmy rozsadziły
2 os.	rozsadziłbyś byś rozsadził	rozsadziłabyś byś rozsadziła	rozsadziłobyś byś rozsadziło	rozsadzilibyście byście rozsadzili	rozsadziłybyście byście rozsadziły
3 os.	rozsadziłby by rozsadził	rozsadziłaby by rozsadziła	rozsadziłoby by rozsadziło	rozsadziliby by rozsadzili	rozsadziłyby by rozsadziły

bezosobnik: rozsadzono by

bezokolicznik: rozsadzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozsadziwszy

gerundium: rozsadzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozsadzony

odpowiednik aspektowy: rozsadzać

Rz_osobowy

+

rozsadzić

+

KOGO + GDZIE

ogsł. *orzsaditi 'zmienić miejsce, rozsadzić (głównie o roślinach)'; 'spowodować przemieszczenie; wzdąć; wywołać wylew, wybuch, itp. zjawiska'

Zob. sadzić