mianować - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

książk. nazwać lub określić kogoś lub coś w jakiś sposób

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mianować kogoś antysemitą, ekstremistą, homofobem, narodowcem; coś burdą, wojną

	Po to, by Betty nie domyśliła się, jaka jest przyczyna częstych wizyt w Virusie, przedstawiłem barmana dilera jako niespełnionego dramaturga, a całą knajpę mianowałem siedliskiem artystów. Było to bliskie prawdy, ponieważ sporą część klientów stanowili bezrobotni aktorzy. źródło: NKJP: Mirosław Tomaszewski: UGI, 2006
	Mianował mnie panem. Nie wiem dlaczego, miałem wtedy szesnaście lat. źródło: NKJP: Wojciech Stamm: Czarna matka, 2008
	Nie umiem [...] wybrać tylko jednej postawy i przy niej się uprzeć, mianować przeciwników i wyposażyć ich w cechy demoniczne, sobie przypisując anielskość. źródło: NKJP: Stanisław Mrożek: Jak zostałem filmowcem, 1975
	A jeśli nie ma problemu, którego nie można rozwiązać za pomocą technologii, to zbawienie świata i zbudowanie raju na ziemi jest również kwestią technologii. Sylogizm ten zyskuje dodatkowe wsparcie w 1995 roku, mianowanym przez tygodnik „Newsweek” rokiem Internetu. źródło: NKJP: Edwin Bendyk: Zatruta studnia. Rzecz o władzy i wolności, 2002

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany lub niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	mianowałem +(e)m mianował	mianowałam +(e)m mianowała	mianowałom +(e)m mianowało	mianowaliśmy +(e)śmy mianowali	mianowałyśmy +(e)śmy mianowały
2 os.	mianowałeś +(e)ś mianował	mianowałaś +(e)ś mianowała	mianowałoś +(e)ś mianowało	mianowaliście +(e)ście mianowali	mianowałyście +(e)ście mianowały
3 os.	mianował	mianowała	mianowało	mianowali	mianowały

bezosobnik: mianowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę mianował będę mianować	będę mianowała będę mianować	będę mianowało będę mianować	będziemy mianowali będziemy mianować	będziemy mianowały będziemy mianować
2 os.	będziesz mianował będziesz mianować	będziesz mianowała będziesz mianować	będziesz mianowało będziesz mianować	będziecie mianowali będziecie mianować	będziecie mianowały będziecie mianować
3 os.	będzie mianował będzie mianować	będzie mianowała będzie mianować	będzie mianowało będzie mianować	będą mianowali będą mianować	będą mianowały będą mianować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		mianujmy
2 os.	mianuj	mianujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	mianowałbym bym mianował	mianowałabym bym mianowała	mianowałobym bym mianowało	mianowalibyśmy byśmy mianowali	mianowałybyśmy byśmy mianowały
2 os.	mianowałbyś byś mianował	mianowałabyś byś mianowała	mianowałobyś byś mianowało	mianowalibyście byście mianowali	mianowałybyście byście mianowały
3 os.	mianowałby by mianował	mianowałaby by mianowała	mianowałoby by mianowało	mianowaliby by mianowali	mianowałyby by mianowały

bezosobnik: mianowano by

bezokolicznik: mianować

imiesłów przysłówkowy współczesny:

mianując

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

mianowawszy

gerundium: mianowanie

rodzaj gramatyczny: dk, ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: mianujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: mianowany

Rz_osobowy

+

mianować

+

KOGO/CO + KIM/CZYM

Czasownik odrzeczownikowy od psł. *měno 'nazwa'; zob. miano