-
1.
kierując rękę lub trzymany w niej przedmiot w stronę jakiejś osoby lub zwierzęcia, spowodować, że gwałtownie zetknie się z powierzchnią jej ciała i wywoła w ten sposób ból, a nawet uszkodzenie tej powierzchni lub narządów znajdujących się wewnątrz ciała -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
- uderzyć kobietę, matkę, żonę; policjanta
- uderzyć pięścią, ręką; mieczem; kamieniem
- uderzyć w brzuch, w nos, w szczękę, w twarz, w zęby
- uderzyć mocno, z całej siły
-
Ciałem Traszki znów wstrząsnęły torsje. Wieloch otwartą dłonią uderzył go w twarz.
źródło: NKJP: Marek Krajewski, Mariusz Czubaj: Róże cmentarne, 2009
Patrzą sobie w oczy jak dwa koguty i nagle Zenek tuż przed twarzą wroga wykonywa błyskawiczny gest ręką, jakby chciał uderzyć tamtego w nos bokiem dłoni. Zezowaty robi gwałtowny krok w tył.
źródło: NKJP: Irena Jurgielewiczowa: Ten obcy, 1990
Znienacka uderzył go nożem w klatkę piersiową. Ostrze utkwiło w sercu.
źródło: NKJP: (st), Zabił brata, Express Ilustrowany, 2002-02-18
[...] sprawca, działając ze szczególnym okrucieństwem, najpierw zgwałcił swoją ofiarę, a następnie uderzył ją kilkakrotnie kamieniem w głowę i udusił smyczą.
źródło: NKJP: Rafał P. Palacz: Częściowo umorzyli, Gazeta Wrocławska, 2003-07-30
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. uderzę
uderzymy
2 os. uderzysz
uderzycie
3 os. uderzy
uderzą
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. uderzyłem
+(e)m uderzył
uderzyłam
+(e)m uderzyła
uderzyłom
+(e)m uderzyło
uderzyliśmy
+(e)śmy uderzyli
uderzyłyśmy
+(e)śmy uderzyły
2 os. uderzyłeś
+(e)ś uderzył
uderzyłaś
+(e)ś uderzyła
uderzyłoś
+(e)ś uderzyło
uderzyliście
+(e)ście uderzyli
uderzyłyście
+(e)ście uderzyły
3 os. uderzył
uderzyła
uderzyło
uderzyli
uderzyły
bezosobnik: uderzono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. uderzmy
2 os. uderz
uderzcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. uderzyłbym
bym uderzył
uderzyłabym
bym uderzyła
uderzyłobym
bym uderzyło
uderzylibyśmy
byśmy uderzyli
uderzyłybyśmy
byśmy uderzyły
2 os. uderzyłbyś
byś uderzył
uderzyłabyś
byś uderzyła
uderzyłobyś
byś uderzyło
uderzylibyście
byście uderzyli
uderzyłybyście
byście uderzyły
3 os. uderzyłby
by uderzył
uderzyłaby
by uderzyła
uderzyłoby
by uderzyło
uderzyliby
by uderzyli
uderzyłyby
by uderzyły
bezosobnik: uderzono by
bezokolicznik: uderzyć
imiesłów przysłówkowy uprzedni: uderzywszy
gerundium: uderzenie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. uderzenie
uderzenia
D. uderzenia
uderzeń
C. uderzeniu
uderzeniom
B. uderzenie
uderzenia
N. uderzeniem
uderzeniami
Ms. uderzeniu
uderzeniach
W. uderzenie
uderzenia
imiesłów przymiotnikowy bierny: uderzony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. uderzony
uderzony
uderzony
uderzone
uderzona
D. uderzonego
uderzonego
uderzonego
uderzonego
uderzonej
C. uderzonemu
uderzonemu
uderzonemu
uderzonemu
uderzonej
B. uderzonego
uderzonego
uderzony
uderzone
uderzoną
N. uderzonym
uderzonym
uderzonym
uderzonym
uderzoną
Ms. uderzonym
uderzonym
uderzonym
uderzonym
uderzonej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. uderzeni
uderzeni
uderzone
uderzone
D. uderzonych
uderzonych
uderzonych
uderzonych
C. uderzonym
uderzonym
uderzonym
uderzonym
B. uderzonych
uderzonych
uderzonych
uderzone
N. uderzonymi
uderzonymi
uderzonymi
uderzonymi
Ms. uderzonych
uderzonych
uderzonych
uderzonych
odpowiednik aspektowy: uderzać
-
+ uderzyć + KOGO + w CO + CZYM -
psł. *udъriti 'uderzyć'
Z przedrostkiem *u-od psł. czasownika *dъriti (z nieregularnym rozwojem e < ъ [w pozycji słabej])
-
+ uderzyć + KOGO + w CO + CZYM