Jak korzystać ze słownika?

uderzyć

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

4. na nieprzyjaciela

  • Definicja

    4.

    zaatakować z zamiarem pozbawienia życia lub zdobycia terytorium
  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Wojsko i wojna

    czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Prawo i łamanie prawa

    przestępstwa

  • Relacje znaczeniowe
    hiperonimy:  zaatakować
  • Połączenia
    • morderca, wróg; oddział uderzył; armia uderzyła; wojsko uderzyło
    • uderzyć na kraj, na miasto; na wojsko
  • Cytaty

    Obydwa plutony z impetem uderzyły na nieprzyjaciela, który po poniesieniu ciężkich strat wycofał się za rzekę.

    źródło: NKJP: Jerzy Przybylski: Marynarze w walce o niepodległość Polski (1918-1920), 1999

    Najlepszymi oddziałami będą rzesze przedsiębiorczych geniuszy, a nie siły specjalne, które jako pierwsze uderzyły na talibów w Afganistanie.

    źródło: NKJP: Edwin Bendyk: Zatruta studnia : rzecz o władzy i wolności, 2002

    [...] przecież wiesz, że nasze siły są niewystarczające, by uderzyć na Rzym.

    źródło: NKJP: Halina Rudnicka: Uczniowie Spartakusa, 1951

    Jeśli mają do czynienia z mścicielem psychopatą, znowu uderzy. Zabójstwo dwóch chłopaków to dopiero początek.

    źródło: NKJP: Mariusz Czubaj: 21:37, 2010
  • Odmiana

    część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. uderzę
    		 uderzymy
    2 os. uderzysz
    		 uderzycie
    3 os. uderzy
    		 uderzą

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. uderzyłem
    +(e)m uderzył
    		 uderzyłam
    +(e)m uderzyła
    		 uderzyłom
    +(e)m uderzyło
    		 uderzyliśmy
    +(e)śmy uderzyli
    		 uderzyłyśmy
    +(e)śmy uderzyły
    2 os. uderzyłeś
    +(e)ś uderzył
    		 uderzyłaś
    +(e)ś uderzyła
    		 uderzyłoś
    +(e)ś uderzyło
    		 uderzyliście
    +(e)ście uderzyli
    		 uderzyłyście
    +(e)ście uderzyły
    3 os. uderzył
    		 uderzyła
    		 uderzyło
    		 uderzyli
    		 uderzyły

    bezosobnik: uderzono

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. uderzmy
    2 os. uderz
    		 uderzcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. uderzyłbym
    bym uderzył
    		 uderzyłabym
    bym uderzyła
    		 uderzyłobym
    bym uderzyło
    		 uderzylibyśmy
    byśmy uderzyli
    		 uderzyłybyśmy
    byśmy uderzyły
    2 os. uderzyłbyś
    byś uderzył
    		 uderzyłabyś
    byś uderzyła
    		 uderzyłobyś
    byś uderzyło
    		 uderzylibyście
    byście uderzyli
    		 uderzyłybyście
    byście uderzyły
    3 os. uderzyłby
    by uderzył
    		 uderzyłaby
    by uderzyła
    		 uderzyłoby
    by uderzyło
    		 uderzyliby
    by uderzyli
    		 uderzyłyby
    by uderzyły

    bezosobnik: uderzono by

    bezokolicznik: uderzyć

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: uderzywszy

    gerundium: uderzenie

    odpowiednik aspektowy: uderzać

  • Składnia
    bez ograniczeń + uderzyć +
    na KOGO
  • Pochodzenie

    psł. *udъriti 'uderzyć'

    Z przedrostkiem *u-od psł. czasownika *dъriti (z nieregularnym rozwojem e < ъ [w pozycji słabej])