uderzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

9.

nagle zacząć wykonywać czynność nazwaną następującym rzeczownikiem, wiążącą się z wydawaniem głośnych dźwięków lub polegającą na tym

ATEMATYCZNY

	Nagle otoczyła ich gromadka wyrośniętych nastolatków z żądaniem: oddawać portfele, telefony komórkowe.I żeby zaznaczyć, że nie żartują, zaczęli małżonków popychać, a gdy ci uderzyli w krzyk, że co to za rozbój w biały dzień, wykręcili im ręce. źródło: NKJP: Gazeta Poznańska, 2004-02-06
	Oboje mieliśmy świetne humory, aż tu nagle w szatni Jagoda uderzyła w płacz. Co się stało? Nic, tylko pan dozorca układał wykładzinę podłogową i ustawił szafki na buty nie tam, gdzie wcześniej stały. źródło: NKJP: Paweł Smoleński, Czytanki Justyny, Gazeta Wyborcza, 1997-01-24
	Tłukąc go obcasami, zarazem przemawiał doń z udanym spokojem lub obrzucał go obelgami, jakby liczył na to, że ów odpowie, a może nawet uderzy w błagania i prośby. źródło: NKJP: Stanisław Lem: Bajki robotów, 1964
	Dworzanie za królem uderzyli w śmiech tak wielki, że ściany zaczęły się trząść - palcami wytykali Piszczajkę i również zaczęli chwytać się za brzuchy. źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Żydówek nie obsługujemy, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uderzyłem +(e)m uderzył	uderzyłam +(e)m uderzyła	uderzyłom +(e)m uderzyło	uderzyliśmy +(e)śmy uderzyli	uderzyłyśmy +(e)śmy uderzyły
2 os.	uderzyłeś +(e)ś uderzył	uderzyłaś +(e)ś uderzyła	uderzyłoś +(e)ś uderzyło	uderzyliście +(e)ście uderzyli	uderzyłyście +(e)ście uderzyły
3 os.	uderzył	uderzyła	uderzyło	uderzyli	uderzyły

bezosobnik: uderzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uderzmy
2 os.	uderz	uderzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uderzyłbym bym uderzył	uderzyłabym bym uderzyła	uderzyłobym bym uderzyło	uderzylibyśmy byśmy uderzyli	uderzyłybyśmy byśmy uderzyły
2 os.	uderzyłbyś byś uderzył	uderzyłabyś byś uderzyła	uderzyłobyś byś uderzyło	uderzylibyście byście uderzyli	uderzyłybyście byście uderzyły
3 os.	uderzyłby by uderzył	uderzyłaby by uderzyła	uderzyłoby by uderzyło	uderzyliby by uderzyli	uderzyłyby by uderzyły

bezosobnik: uderzono by

bezokolicznik: uderzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: uderzywszy

gerundium: uderzenie

odpowiednik aspektowy: uderzać

+

uderzyć

+

w CO

psł. *udъriti 'uderzyć'

Z przedrostkiem *u-od psł. czasownika *dъriti (z nieregularnym rozwojem e < ъ [w pozycji słabej])