-
2.
zachowanie umożliwiające uniknięcie jakiegoś nieprzyjemnego lub trudnego działania lub jakiejś nieprzyjemnej lub trudnej sytuacji -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
- skuteczny, zręczny; sprytny, tchórzliwy; dyplomatyczny, taktyczny unik
- metoda, taktyka; sztuka; polityka uników
- robić, zastosować, zrobić unik, stosować uniki
-
Mam do niego osobisty żal, bo wywiązałem się ze wszystkich zobowiązań, a on nawet nie ma odwagi, żeby ze mną porozmawiać. Robi uniki, wysyła do zastępców.
źródło: NKJP: Na oficerskie słowo, Dziennik Polski, 2002-10-25
Nie uzyskałam odpowiedzi na pytanie w sprawie inwestycji, mimo że odpowiadało dwóch panów; pan minister [...] odesłał do MEN, ono też robi unik i odsyła do budżetu.
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 09.12.1993
[...] konsekwentnie stosuje pewnego rodzaju uniki przed zajęciem jasnego stanowiska wobec pojęcia narodu, które jest kluczowe dla myśli endeckiej.
źródło: NKJP: Adam Michnik, Józef Tischner, Jacek Żakowski: Między Panem a Plebanem, 1995
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. unik
uniki
D. uniku
uników
C. unikowi
unikom
B. unik
uniki
N. unikiem
unikami
Ms. uniku
unikach
W. uniku
uniki
-
+ unik + (przed CZYM) -
Rzeczownik od przedrostkowego czasownika *unikać (< psł. *nikati 'chylić się, pochylać się'); zob. niknąć