los drwi z kogoś

Grał 26 minut, nie zdążył w tym czasie wiele dokonać. Kmitę oszołomiły szybko zadane dwa bramkowe ciosy. Nie otrząsnął się z nich w pierwszej połowie, a w drugiej los drwił sobie ze starań przyjezdnych. Słupki, poprzeczki, stojący na linii bramkowej obrońca - to wszystko zatrzymywało piłkę na drodze do siatki.

źródło: NKJP: (M): III LIGA PIŁKARSKA, Dziennik Polski, 2005-10-10

Myślał wcześniej, że eskapada taka nie może się przydarzyć Polakowi pod koniec XX wieku. Bratu pradziadka, Tadeuszowi, sto lat temu, owszem. Ale jemu? W cywilizowanym świecie? Po raz pierwszy pomyślał, że los z niego drwi, kiedy w 1985 roku, jako 16-latek, jechał wraz z matką do ośrodka przesiedleńczego w Westfalii.

źródło: NKJP: Sto lat tułaczki: Dziennik Polski, 2001-01-02

Z dumnych bohaterów los zawsze drwi. Oni zawsze pierwsi wśród ludzi konali.

źródło: NKJP: Internet

Chwilę później sztylety spiskowców zazgrzytały na kościach Cezara. Nie wydaje się, byśmy byli dziś mądrzejsi od Ankajosa i Cezara. Ciągle zaskakuje nas odmiana losu, który drwi z nas okrutnie, pozbawiając złudzeń dopiero wtedy, gdy świat usuwa nam się spod nóg.

źródło: NKJP: Aleksander W. Mikołajczak: Między ustami a brzegiem pucharu, Gazeta Poznańska, 2004-10-09