-
1.
zły czyn danej osoby, będący odpowiedzią na czyjeś wcześniejsze złe postępowanie wobec tej osoby -
[rewansz] lub [rewãsz]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich -
synonimy: odwet
pomsta
rozrachunek
wet za wet I
zemsta
-
- polityczny; osobisty rewanż
- chęć, żądza rewanżu
- żądny rewanżu
- szukać, zażądać, żądać rewanżu
- brać rewanż
-
Według nieoficjalnych informacji wkrótce ma zostać odwołany wiceszef straży ds. operacyjnych Wojciech Brochwicz. Miałby to być rewanż za udział Brochwicza w misji UOP w Rosji [...].
źródło: NKJP: Miotła [...] w superresorcie, Gazeta Wyborcza, 1997-01-04
Zarówno postępowanie komisji, jak i decyzje Wysokiej Izby nie mogą mieć charakteru odwetu czy rewanżu na osobach z innych niż aktualnie mające większość parlamentarną ugrupowań politycznych.
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 21.09.1995
Wiadomo, że ambitny generał nigdy nie pogodził się z polityczną przegraną w grudniu i stale marzył o rewanżu na tymczasowym, jak sądził, sekretarzu.
źródło: KWSJP: Janusz Rolicki: Edward Gierek : życie i narodziny legendy, 2002
Zwycięstwo Hindenburga nad wojskami Samsonowa Niemcy uznali za rewanż na Słowiańszczyźnie za Grunwald [...].
źródło: NKJP: Jan Bałdowski: Warmia, Mazury, Suwalszczyzna, 1996
[...] kobiety często traktują rozwód jako okazję do osobistego rewanżu za nieudane małżeństwo. Najłatwiej jest im posłużyć się w tym celu dzieckiem.
źródło: NKJP: Olena Skwiecińska: Dzień bez ojca, Gazeta Wyborcza, 1993-06-23
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rewanż
rewanże
D. rewanżu
rewanżów
C. rewanżowi
rewanżom
B. rewanż
rewanże
N. rewanżem
rewanżami
Ms. rewanżu
rewanżach
W. rewanżu
rewanże
-
+ rewanż + (na KIM ) + (za CO) -
z fr. revanche - rzeczownik od czasownika revancher 'mścić się, odwzajemniać się' (od XII w.)
Współczesna pisownia polskiego rewanż oraz wymowa w formach przypadków zależnych świadczą o hiperpoprawności w adaptacji francuskiego zapożyczenia.