po dziecięcemu

  • w sposób charakterystyczny dla dziecka - człowieka w okresie od urodzenia do młodości
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

    Bieg życia

    narodziny i dzieciństwo

    • chować się, ułożyć się; patrzeć; ufać po dziecięcemu
    • po dziecięcemu radosny
  • [...] nie wypuszczał jej z ramion. Ułożyła mu się przez sen tak jakoś po dziecięcemu, głowę wtuliła mu pod obojczyk, zaciśniętą dłonią sięgnęła gdzieś pod jego ramię, ciepło jej oddechu czuł na piersi przez cienką koszulę [...].

    źródło: NKJP: Jacek Dukaj: Czarne oceany, 2001

    Dziewczyna uśmiechała się przyjaźnie do całej naszej trójki. [...] uśmiech odziedziczyła po najczarniejszych z protoplastów. Był szeroki, śnieżnobiały i po dziecięcemu radosny.

    źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Afrykanka, 2005

    Była w księdzu dojrzała radość, bo pojął, że wszystkich tajemnic natury nie ogarnie, że w resztę trzeba wierzyć, ufając po dziecięcemu.

    źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995

    - Jaki Pan był jako dziecko? - Bardziej skryty, zamknięty w sobie. Zachowywałem się zupełnie inaczej. Nie przejmowałem odpowiedzialności za matkę, raczej po dziecięcemu chowałem się pod skrzydła.

    źródło: NKJP: Katarzyna Bielas: Pasztet bez zająca, Gazeta Wyborcza, 1993-04-28

  • część mowy: przysłówek

Data ostatniej modyfikacji: 03.09.2010