-
1.
w sposób charakterystyczny dla dziecka - człowieka w okresie od urodzenia do młodości -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
narodziny i dzieciństwo -
synonimy: po dziecięcemu
po dziecinnemu
-
- wyglądać; śmiać się, uśmiechnąć się; całować, przytulać się; cieszyć się, ucieszyć się, złościć się; popłakiwać, szczebiotać, zapytać; wierzyć dziecinnie
- dziecinnie rozbawiony, ucieszony, uradowany; zdziwiony; otwarte, wygięte, wykrzywione (usta)
- dziecinnie drobny, mały; miękki; pucołowaty; niecierpliwy, pogodny, szczery; naiwny; śmieszny
-
Dawno przedtem, zanim to powiedziała, siedział u mnie - na tym fotelu - Paweł, z rysami jeszcze na wpół dziecinnie miękkimi, wargi drżały mu jak płaczącej dziewczynie.
źródło: KWSJP: Anka Kowalska: Pestka, 2001
Policjant wyprężył się jak struna i zasalutował, podnosząc dłoń do swej olbrzymiej, karakułowej czapy. Byłem dziecinnie ucieszony wrażeniem, które wywołał scyzoryk.
źródło: KWSJP: Karol Olgierd Borchardt: Znaczy kapitan, 1960
Płaczę. Zasypiam, dziecinnie ściskając róg poduszki. To już nie są kopnięcia, rusza się cały brzuch.
źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Polka, 2001
Naprawdę, mówię ci - wyglądasz tak jakoś dziecinnie i żałośnie, że nikt by nie miał serca robić ci wymówek.
źródło: KWSJP: Dorothy Parker: Międzmiastowa Nowy Jork - Detroit, 1958
Jeden z nich, przymilając się dziecinnie i miło, pyta z uśmiechem, dokąd jedziemy. „A co ci do tego, parszywy Żydzie” - odpowiada dziecku kolega kawalerzysta z sumiastym wąsem, endek i ziemianin z Królestwa.
źródło: KWSJP: Józef Czapski: Na nieludzkiej ziemi, 1947
-
część mowy: przysłówek
-
Zob. dziecinny