-
2.
mówić rzeczy nieprawdziwe lub takie, które mogą świadczyć o tym, że mówiący lekceważy lub uważa za nieprawdziwe sytuacje, których dotyczy jego wypowiedź -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
- przestać żartować
- pan (chyba) żartuje! nie żartuj!
-
Stasiu, ja już wybudowałem pięć chałup. W tym jeden dworek. - Żartujesz? - Mówili na mnie Carrington... - Takie pieniądze miałeś?
źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009
I na tę propozycję nie odzywa się premier, tylko odzywa się wiceminister w jednym z resortów, który w obecności premiera mówi, co premier zdecydował? Dokładnie tak. Nie żartuje pan? Nie żartuję, z pełną powagą.
źródło: NKJP: Stenogram z 18. posiedzenia Komisji Śledczej do zbadania ujawnionych w mediach zarzutów dotyczących przypadków korupcji podczas prac nad nowelizacją ustawy o radiofonii i telewizji (SRTV) w dniu 8 marca 2003 r.
1.17, 3.22, 5.11, 6.03, 7.14, 8.57...„ Rozkład pociągów? - Zapisuję godziny karmienia Julka. - Pierwsza siedemnaście? Trzecia dwadzieścia dwie?! Nie żartuj! - Nie żartuję. - Tyle razy cię budzi?! To chamstwo!
źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Pudełko ze szpilkami, 2002
-
część mowy: czasownik
aspekt: niedokonany
Tryb oznajmujący
Czas teraźniejszy
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. żartuję
żartujemy
2 os. żartujesz
żartujecie
3 os. żartuje
żartują
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. żartowałem
+(e)m żartował
żartowałam
+(e)m żartowała
żartowałom
+(e)m żartowało
żartowaliśmy
+(e)śmy żartowali
żartowałyśmy
+(e)śmy żartowały
2 os. żartowałeś
+(e)ś żartował
żartowałaś
+(e)ś żartowała
żartowałoś
+(e)ś żartowało
żartowaliście
+(e)ście żartowali
żartowałyście
+(e)ście żartowały
3 os. żartował
żartowała
żartowało
żartowali
żartowały
bezosobnik: żartowano
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. będę żartował
będę żartować
będę żartowała
będę żartować
będę żartowało
będę żartować
będziemy żartowali
będziemy żartować
będziemy żartowały
będziemy żartować
2 os. będziesz żartował
będziesz żartować
będziesz żartowała
będziesz żartować
będziesz żartowało
będziesz żartować
będziecie żartowali
będziecie żartować
będziecie żartowały
będziecie żartować
3 os. będzie żartował
będzie żartować
będzie żartowała
będzie żartować
będzie żartowało
będzie żartować
będą żartowali
będą żartować
będą żartowały
będą żartować
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. żartujmy
2 os. żartuj
żartujcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. żartowałbym
bym żartował
żartowałabym
bym żartowała
żartowałobym
bym żartowało
żartowalibyśmy
byśmy żartowali
żartowałybyśmy
byśmy żartowały
2 os. żartowałbyś
byś żartował
żartowałabyś
byś żartowała
żartowałobyś
byś żartowało
żartowalibyście
byście żartowali
żartowałybyście
byście żartowały
3 os. żartowałby
by żartował
żartowałaby
by żartowała
żartowałoby
by żartowało
żartowaliby
by żartowali
żartowałyby
by żartowały
bezosobnik: żartowano by
bezokolicznik: żartować
imiesłów przysłówkowy współczesny: żartując
gerundium: żartowanie
rodzaj gramatyczny: ndk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. żartowanie
żartowania
D. żartowania
żartowań
C. żartowaniu
żartowaniom
B. żartowanie
żartowania
N. żartowaniem
żartowaniami
Ms. żartowaniu
żartowaniach
W. żartowanie
żartowania
imiesłów przymiotnikowy czynny: żartujący
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. żartujący
żartujący
żartujący
żartujące
żartująca
D. żartującego
żartującego
żartującego
żartującego
żartującej
C. żartującemu
żartującemu
żartującemu
żartującemu
żartującej
B. żartującego
żartującego
żartujący
żartujące
żartującą
N. żartującym
żartującym
żartującym
żartującym
żartującą
Ms. żartującym
żartującym
żartującym
żartującym
żartującej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. żartujący
żartujący
żartujące
żartujące
D. żartujących
żartujących
żartujących
żartujących
C. żartującym
żartującym
żartującym
żartującym
B. żartujących
żartujących
żartujących
żartujące
N. żartującymi
żartującymi
żartującymi
żartującymi
Ms. żartujących
żartujących
żartujących
żartujących
-
śr.-w.-niem. serten (sërten) 'łudzić, oszukiwać, zwodzić'
Możliwe pośrednictwo czeskie (Siatkowski, Basaj)