-
2.
wulg. mężczyzna, którego mówiący uważa z racji jego młodego wieku za niegodnego zaufania -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
dorastanie i dojrzałość -
- bezczelny, niewdzięczny, rozwydrzony; napalony, pijany; kilkunastoletni, nastoletni; niedojrzały, nieodpowiedzialny; zwyczajny; moralny gówniarz
- banda, grupa gówniarzy
- zachowywać się jak gówniarz
-
Jakieś fatum kazało mi przez całe życie pozostawać głupim gówniarzem mimo studiów i licznych lektur.
źródło: NKJP: Jerzy Stawiński: Piszczyk, 1997
Dziennie prawie cała ojcowska pensja! Jak Chorąży zacznę palić marlboro, pić trunki z Peweksu; jak krakowscy kumple Mileny będę hulał w nocnych barach orbisowskich hoteli, może wręcz, jak sam Siwy, kupię porsche. Serio, taki gówniarz i prymityw przemówił wtedy we mnie.
źródło: NKJP: Witold Horwath: Seans, 2003
– Nie kuś biustem tego palanta, bo nie warto. Przeleci cię, a potem będzie opowiadał kolegom. To gówniarz. W garniturze, z teczką i pieczątką. Pamiętaj, nigdy chamowi nie dawaj!
źródło: NKJP: Paulina Grych: Schiza, 2008
Przeniesiono go do innego więzienia. Uspokoił się. Słał listy do Jerzego. Pytał jak żyć. „Nie powinienem sobie tobą głowy zawracać, bo jesteś gówniarz i mięczak - odpisał Jerzy po pół roku.
źródło: NKJP: Bogdan Wasztyl: Zapalniczka, Dziennik Polski, 1999-04-09
To ze względu na młody wiek Wiktora skierowali go do Peenemunde. I pewnie tarzaliby się ze śmiechu, gdyby ktoś im powiedział, że przynajmniej co się tyczy teorii, ten kilkunastoletni gówniarz zna się na rakietach nie gorzej od wielu naukowców [...].
źródło: NKJP: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. gówniarz
gówniarze
ndepr gówniarze
depr D. gówniarza
gówniarzy
C. gówniarzowi
gówniarzom
B. gówniarza
gówniarzy
N. gówniarzem
gówniarzami
Ms. gówniarzu
gówniarzach
W. gówniarzu
gówniarze
ndepr gówniarze
depr -
Zob. gówno I