gnojek - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. pogard. człowiek, do którego mówiący czuje niechęć i złość z powodu jego niegodziwego zachowania lub postępowania

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

słownictwo oceniające

synonimy:

drań
łajdak

	Padły słowa, że mi dokopie, że jestem gnojek i bydlak. Zaczął szarpać mnie za klapy i próbował uderzyć czołem w nos z tzw. bańki. źródło: NKJP: Adam Kłykow: Ring polityczny, Gazeta Wrocławska, 2002-05-14
	- Mama wyszła za mąż za kompletnego gnojka. Chlał i lał wszystko, co chodziło po domu. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Drzymalski przeciw Rzeczpospolitej, 2004
	- Zapamiętam twój numer rejestracyjny, gnojku! Mam wśród TIR-owców przyjaciół. Dadzą ci wycisk, skunksie. Masz to jak w banku! źródło: NKJP: Krystyna Boglar: 1996
	Przyszły prezydent Kostynia wyzwał swojego konkurenta od szumowin, zdrajców, imbecyli, gnojków i tym podobnych. Wypowiedzi doleciały do uszu słuchaczy, którzy jak zwykle nie potrafili wyciągać wniosków. Wygrał najgłośniejszy szczekacz. źródło: NKJP: Daniel Odija: Kronika umarłych, 2010
	Kamieniarze ubijają szerokie chodniki, na których wykwitają knajpy prowadzone przez gnojków bez gustu. źródło: NKJP: Krzysztof Rutkowski: Paryskie pasaże, Gazeta Wyborcza, 1994-08-29

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

Zob. gnój