spłonąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

zostać zniszczonym przez ogień

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

temperatura i ogień

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Choroby i ich leczenie

przyczyny, objawy i skutki chorób

synonimy:

skopcić się
spalić się
zbuzować się
zjarać się

chłopak, kierowca, mężczyzna; las; dom, dwór, ratusz; klasztor; obiekt; autokar, pojazd, samochód, samolot; obraz, rękopis spłonął; wieś; bacówka, biblioteka, chata, stodoła; cerkiew, kaplica, katedra, świątynia, synagoga; budowla, konstrukcja spłonęła; miasto; auto spłonęło
spłonąć na autostradzie, na boisku, na korytarzu, na lotnisku, na polu, na stosie, na tratwie
spłonąć od (uderzenia) pioruna
spłonąć podczas bombardowania, podczas burzy, podczas działań wojennych, podczas pożaru, podczas wojny
spłonąć w aucie, w karambolu, w kominku, w ogniu, w pożarze, w samochodzie, w stodole; w atmosferze; w wyniku kraksy, pożaru...
całkowicie, ponownie spłonąć; spłonąć bezpowrotnie, doszczętnie, żywcem
spłonąć i rozpaść się, spłonąć i zatonąć

	Budynek spłonął doszczętnie. Straty oszacowano wstępnie na 500 tys. zł. źródło: NKJP: (ST): Eksperci określą przyczynę, Dziennik Polski, 2001-01-23
	21-letni kierowca spłonął w pożarze kierowanego przez siebie volkswagena passata. źródło: NKJP: R.Nadaj: Kierowca spłonął w aucie, Tygodnik Ciechanowski, 2007-12-22
	- Kiedy Chata spłonęła, nikt nie wierzył, że zbudujemy ją na nowo - mówi. źródło: NKJP: Mirosław Pęczak: Góra przemienienia, Polityka, 2006-01-14
	Profesor wiedziony wewnętrznym przymusem rozpoczął pisanie w getcie. Tam rękopis spłonął. źródło: NKJP: Krzysztof Rutkowski: Pasaż stłumiony, Gazeta Wyborcza, 1996-02-06

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	spłonąłem +(e)m spłonął	spłonęłam +(e)m spłonęła	spłonęłom +(e)m spłonęło	spłonęliśmy +(e)śmy spłonęli	spłonęłyśmy +(e)śmy spłonęły
2 os.	spłonąłeś +(e)ś spłonął	spłonęłaś +(e)ś spłonęła	spłonęłoś +(e)ś spłonęło	spłonęliście +(e)ście spłonęli	spłonęłyście +(e)ście spłonęły
3 os.	spłonął	spłonęła	spłonęło	spłonęli	spłonęły

bezosobnik: spłonięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		spłońmy
2 os.	spłoń	spłońcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	spłonąłbym bym spłonął	spłonęłabym bym spłonęła	spłonęłobym bym spłonęło	spłonęlibyśmy byśmy spłonęli	spłonęłybyśmy byśmy spłonęły
2 os.	spłonąłbyś byś spłonął	spłonęłabyś byś spłonęła	spłonęłobyś byś spłonęło	spłonęlibyście byście spłonęli	spłonęłybyście byście spłonęły
3 os.	spłonąłby by spłonął	spłonęłaby by spłonęła	spłonęłoby by spłonęło	spłonęliby by spłonęli	spłonęłyby by spłonęły

bezosobnik: spłonięto by

bezokolicznik: spłonąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: spłonąwszy

gerundium: spłonięcie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: płonąć

Zob. płonąć