przypalić - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

przytknąć ogień do papierosa lub czegoś podobnego i spowodować, że się to zaczyna palić

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

używki

Kiedyś jako nastolatka usiłowała przypalić papierosa od kuchenki gazowej i podpaliła sobie grzywkę.

źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Domofon, 2005

Zapałka płonie, a ja przecież nie mogę przypalić fajki.

źródło: NKJP: Leszek Michno: Nie pal sobie życia, Gazeta Wyborcza, 1994-11-17

Władek poczęstował go papierosem. Wziął bez słowa, oderwał filtr i przypalił zapałką.

źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Taksim, 2009

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przypaliłem +(e)m przypalił	przypaliłam +(e)m przypaliła	przypaliłom +(e)m przypaliło	przypaliliśmy +(e)śmy przypalili	przypaliłyśmy +(e)śmy przypaliły
2 os.	przypaliłeś +(e)ś przypalił	przypaliłaś +(e)ś przypaliła	przypaliłoś +(e)ś przypaliło	przypaliliście +(e)ście przypalili	przypaliłyście +(e)ście przypaliły
3 os.	przypalił	przypaliła	przypaliło	przypalili	przypaliły

bezosobnik: przypalono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		przypalmy
2 os.	przypal	przypalcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przypaliłbym bym przypalił	przypaliłabym bym przypaliła	przypaliłobym bym przypaliło	przypalilibyśmy byśmy przypalili	przypaliłybyśmy byśmy przypaliły
2 os.	przypaliłbyś byś przypalił	przypaliłabyś byś przypaliła	przypaliłobyś byś przypaliło	przypalilibyście byście przypalili	przypaliłybyście byście przypaliły
3 os.	przypaliłby by przypalił	przypaliłaby by przypaliła	przypaliłoby by przypaliło	przypaliliby by przypalili	przypaliłyby by przypaliły

bezosobnik: przypalono by

bezokolicznik: przypalić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: przypaliwszy

gerundium: przypalenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: przypalony

odpowiednik aspektowy: przypalać

+

przypalić

+

CO + (KOMU)