ewangelicki - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

składający się z ewangelików

[ewaŋgelicki] lub [ewangelicki]

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Religia – kościół

osoby związane z religią i kościołem

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Religia – kościół

wyznania: zasady i prawdy wiary

Kościół, zbór ewangelicki; gmina, organizacja, parafia, społeczność, wspólnota ewangelicka; środowisko ewangelickie
katolicki i ewangelicki, prawosławny i ewangelicki

	Mrongowiusz badał gwary Warmii, Mazur i Kaszub, toczył walkę o pełne prawa języka polskiego w Kościele ewangelickim. źródło: NKJP: Alicja Dybkowska, Jan Żaryn, Małgorzata Żaryn: Polskie dzieje od czasów najdawniejszych do współczesności, 1994
	W 1960 r. elementy „muzyki rytmicznej” wprowadził do nabożeństwa jeden z pastorów holenderskich, a w 1961 r. elementy muzyki jazzowej wykorzystały w nabożeństwach niemieckie wspólnoty ewangelickie. źródło: NKJP: Stanisław Dąbek: Twórczość mszalna kompozytorów polskich XX wieku : 1900-1995, 1996
	Mimo że był laureatem nagrody Episkopatu, czołowym katolickim poetą, w 1960 wywołał skandal, zrywając manifestacyjnie z Kościołem i przystępując do zboru ewangelickiego. źródło: NKJP: Joanna Siedlecka: Obława: losy pisarzy represjonowanych, 2005
	W Krakowie jest tylko jedna parafia ewangelicka - św. Marcina - licząca około 500 osób. źródło: NKJP: Niezwykła parafia, Dziennik Polski - Kraków, 2002-10-31
	Autor słownika, Jan S.[...], powiedział podczas promocji, że postanowił stworzyć słownik, gdyż czuł, iż „taka jest potrzeba środowiska ewangelickiego”. źródło: NKJP: (PAP): Ewangelicy w Polsce, Dziennik Polski - Kraj, 1998-05-11

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Od: ewangelicyzm, ewangelik.