raczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. dawać komuś coś do jedzenia, picia lub palenia

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

czynności związane z jedzeniem

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie

	synonimy:	częstować
	hiperonimy:	dawać

	Nie wspominała tych smakowitych potraw, [...] jakimi niegdyś raczyła gości w swojej restauracji, bo zaraz łzy stawały w jej oczach. źródło: KJ PWN: Jerzy Krzysztoń: Wielbłąd na stepie, 1978
	Zarzeka się, że nie znosi kuchni arabskiej, którą raczyły ją egipskie restauracje. źródło: KJ PWN: Fakt Nr: 01.17 (14)/2004
	Może miały jeszcze w swej kociej pamięci czułe głaskanie, miski z mlekiem, kawały wędzonki, którymi obficie raczyła ich, gdy była jeszcze zdrową [...]. źródło: KJ PWN: Krystyna Kolińska: Orzeszkowa, złote ptaki i terroryści, 1996
	Kuchnia raczy ich przypaloną zupą mleczną. źródło: KJ PWN: Maria Borowa: Dominika znaczy niedziela, 1988
	Krupami z wołowiną po maniowsku, pęczakiem z grochem i kapustą [...] obficie raczyły gospodynie z Maniów. źródło: KWSJP: Józef Figura: Szumigłówka w morzu dań, Tygodnik Podhalański nr 5, 1997

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

bezosobnik: raczono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę raczył będę raczyć	będę raczyła będę raczyć	będę raczyło będę raczyć	będziemy raczyli będziemy raczyć	będziemy raczyły będziemy raczyć
2 os.	będziesz raczył będziesz raczyć	będziesz raczyła będziesz raczyć	będziesz raczyło będziesz raczyć	będziecie raczyli będziecie raczyć	będziecie raczyły będziecie raczyć
3 os.	będzie raczył będzie raczyć	będzie raczyła będzie raczyć	będzie raczyło będzie raczyć	będą raczyli będą raczyć	będą raczyły będą raczyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		raczmy
2 os.	racz	raczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	raczyłbym bym raczył	raczyłabym bym raczyła	raczyłobym bym raczyło	raczylibyśmy byśmy raczyli	raczyłybyśmy byśmy raczyły
2 os.	raczyłbyś byś raczył	raczyłabyś byś raczyła	raczyłobyś byś raczyło	raczylibyście byście raczyli	raczyłybyście byście raczyły
3 os.	raczyłby by raczył	raczyłaby by raczyła	raczyłoby by raczyło	raczyliby by raczyli	raczyłyby by raczyły

bezosobnik: raczono by

bezokolicznik: raczyć

imiesłów przysłówkowy współczesny: racząc

gerundium: raczenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: raczący

imiesłów przymiotnikowy bierny: raczony

odpowiednik aspektowy: uraczyć

Rz_osobowy

+

raczyć

+

KOGO + CZYM

psł. *račiti 'krzyczeć, wołać o coś, mówić o czymś'

Stąd dopiero 'życzyć sobie czegoś, chcieć czegoś', 'częstować, ugaszczać, ucztować'. Od rdzenia *rōk- związanego z *rēk- .