ktoś padł krzyżem - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. ktoś położył się twarzą do ziemi, z rozpostartymi na boki ramionami, zwykle na znak szacunku lub pokory

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Religia – kościół

sakramenty i obrzędy religijne

	Książę, podprowadzony przed ołtarz, padł krzyżem na posadzki. Biskupi podnieśli go i wtedy arcybiskup spytał, czy książę będzie opiekować się Kościołem Bożym i poddanym mu ludem. źródło: NKJP: Mamy króla, Dziennik Polski, 2003-04-18
	Przed wałami Jasnej Góry wszyscy padli krzyżem na ziemię. Rozległ się szloch. Niektórzy sprzed szczytu przeszli wówczas do Matki Bożej na kolanach. źródło: NKJP: Marek Ziółkowski: Sierpień jest dla Maryi, Echo Dnia, 2005-08-13
	Nie wiedział, czy klęknąć, paść krzyżem, czy po prostu spokojnie zapalić papierosa i złapać mały przerywnik, znaleźć oparcie w nikotynie. Grać twardziela, a może po prostu być sobą? Okazywać uczucia? źródło: NKJP: Max Cegielski: Apokalipso, 2004
	Po uroczystości konfederaci powrócili do kościoła oo. Franciszkanów, ksiądz złożył szable dwóch przywódców na cudownym ołtarzu Matki Bożej; Józef Pułaski, właściwy reżyser konfederacji, padł krzyżem i płakał, szlachta dobyła szable z pochew do połowy, zaśpiewała Te Deum laudamus. źródło: NKJP: Grabarze czy wskrzesiciele?, Dziennik Polski, 2003-02-28

typ frazy: fraza czasownikowa

dk, npch; odmienny: paść

odpowiednik aspektowy: ktoś pada krzyżem