uraczyć

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. kawą

  • 1.

    książk.  poczęstować czymś do jedzenia, picia lub palenia
  • CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

    Jedzenie i jego przygotowanie

    czynności związane z jedzeniem


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie

  • synonimy:  poczęstować
    hiperonimy:  dać
    • gospodynie uraczyły kogoś czymś
    • uraczyć gości
    • uraczyć alkoholem, ciastem, kawą, papierosem, whisky, winem
    • uraczyć łaskawie, obficie
    • chcieć, postanowić uraczyć
  • Miejscowe gospodynie uraczyły nas poczęstunkiem w postaci chleba ze smalcem i konserwowego ogórka.

    źródło: KWSJP: Ryszard Rusielik, Wiesława Dziaduj Filomena Bykowska, Listy, 2002, prasa

    Dzieci pod okiem wychowawców przygotowały piękny program artystyczny, a mamy zadbały, by [...] uraczyć gości pysznymi ciastami.

    źródło: NKJP: RAV: Imieninowy jubileusz w szkole, Dziennik Polski - Podhale, 2001-06-04

    Po oficjalnych uroczystościach wszyscy goście zostali uraczeni wojskową grochówką.

    źródło: NKJP: Szampan pod mostem, Dziennik Polski -Kraków, 1998-12-19

    Szaszłyk, którym mnie uraczono, składał się z trzynastu kawałków bardzo tłustej wieprzowiny.

    źródło: KWSJP: Wasz Sybaryta: Klub Srebrnego Widelca, 2000, prasa

    - Zrobił pauzę, za pretekst do której posłużyło uraczenie mnie papierosem.

    źródło: KWSJP: Aleksander Minkowski: Urlop na Tahiti, 1965

  • część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. uraczę
    uraczymy
    2 os. uraczysz
    uraczycie
    3 os. uraczy
    uraczą

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. uraczyłem
    +(e)m uraczył
    uraczyłam
    +(e)m uraczyła
    uraczyłom
    +(e)m uraczyło
    uraczyliśmy
    +(e)śmy uraczyli
    uraczyłyśmy
    +(e)śmy uraczyły
    2 os. uraczyłeś
    +(e)ś uraczył
    uraczyłaś
    +(e)ś uraczyła
    uraczyłoś
    +(e)ś uraczyło
    uraczyliście
    +(e)ście uraczyli
    uraczyłyście
    +(e)ście uraczyły
    3 os. uraczył
    uraczyła
    uraczyło
    uraczyli
    uraczyły

    bezosobnik: uraczono

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. uraczmy
    2 os. uracz
    uraczcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. uraczyłbym
    bym uraczył
    uraczyłabym
    bym uraczyła
    uraczyłobym
    bym uraczyło
    uraczylibyśmy
    byśmy uraczyli
    uraczyłybyśmy
    byśmy uraczyły
    2 os. uraczyłbyś
    byś uraczył
    uraczyłabyś
    byś uraczyła
    uraczyłobyś
    byś uraczyło
    uraczylibyście
    byście uraczyli
    uraczyłybyście
    byście uraczyły
    3 os. uraczyłby
    by uraczył
    uraczyłaby
    by uraczyła
    uraczyłoby
    by uraczyło
    uraczyliby
    by uraczyli
    uraczyłyby
    by uraczyły

    bezosobnik: uraczono by

    bezokolicznik: uraczyć

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: uraczywszy

    gerundium: uraczenie

    imiesłów przymiotnikowy bierny: uraczony

    odpowiednik aspektowy: raczyć

  • Rzosobowy + uraczyć +
    KOGO + CZYM
  • Zob.  raczyć