-
1.
książk. poczęstować czymś do jedzenia, picia lub palenia -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Jedzenie i jego przygotowanie
czynności związane z jedzeniem
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie -
synonimy: poczęstować
hiperonimy: dać
-
- gospodynie uraczyły kogoś czymś
- uraczyć gości
- uraczyć alkoholem, ciastem, kawą, papierosem, whisky, winem
- uraczyć łaskawie, obficie
- chcieć, postanowić uraczyć
-
Miejscowe gospodynie uraczyły nas poczęstunkiem w postaci chleba ze smalcem i konserwowego ogórka.
źródło: KWSJP: Ryszard Rusielik, Wiesława Dziaduj Filomena Bykowska, Listy, 2002, prasa
Dzieci pod okiem wychowawców przygotowały piękny program artystyczny, a mamy zadbały, by [...] uraczyć gości pysznymi ciastami.
źródło: NKJP: RAV: Imieninowy jubileusz w szkole, Dziennik Polski - Podhale, 2001-06-04
Po oficjalnych uroczystościach wszyscy goście zostali uraczeni wojskową grochówką.
źródło: NKJP: Szampan pod mostem, Dziennik Polski -Kraków, 1998-12-19
Szaszłyk, którym mnie uraczono, składał się z trzynastu kawałków bardzo tłustej wieprzowiny.
źródło: KWSJP: Wasz Sybaryta: Klub Srebrnego Widelca, 2000, prasa
- Zrobił pauzę, za pretekst do której posłużyło uraczenie mnie papierosem.
źródło: KWSJP: Aleksander Minkowski: Urlop na Tahiti, 1965
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. uraczę
uraczymy
2 os. uraczysz
uraczycie
3 os. uraczy
uraczą
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. uraczyłem
+(e)m uraczył
uraczyłam
+(e)m uraczyła
uraczyłom
+(e)m uraczyło
uraczyliśmy
+(e)śmy uraczyli
uraczyłyśmy
+(e)śmy uraczyły
2 os. uraczyłeś
+(e)ś uraczył
uraczyłaś
+(e)ś uraczyła
uraczyłoś
+(e)ś uraczyło
uraczyliście
+(e)ście uraczyli
uraczyłyście
+(e)ście uraczyły
3 os. uraczył
uraczyła
uraczyło
uraczyli
uraczyły
bezosobnik: uraczono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. uraczmy
2 os. uracz
uraczcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. uraczyłbym
bym uraczył
uraczyłabym
bym uraczyła
uraczyłobym
bym uraczyło
uraczylibyśmy
byśmy uraczyli
uraczyłybyśmy
byśmy uraczyły
2 os. uraczyłbyś
byś uraczył
uraczyłabyś
byś uraczyła
uraczyłobyś
byś uraczyło
uraczylibyście
byście uraczyli
uraczyłybyście
byście uraczyły
3 os. uraczyłby
by uraczył
uraczyłaby
by uraczyła
uraczyłoby
by uraczyło
uraczyliby
by uraczyli
uraczyłyby
by uraczyły
bezosobnik: uraczono by
bezokolicznik: uraczyć
imiesłów przysłówkowy uprzedni: uraczywszy
gerundium: uraczenie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. uraczenie
uraczenia
D. uraczenia
uraczeń
C. uraczeniu
uraczeniom
B. uraczenie
uraczenia
N. uraczeniem
uraczeniami
Ms. uraczeniu
uraczeniach
W. uraczenie
uraczenia
imiesłów przymiotnikowy bierny: uraczony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. uraczony
uraczony
uraczony
uraczone
uraczona
D. uraczonego
uraczonego
uraczonego
uraczonego
uraczonej
C. uraczonemu
uraczonemu
uraczonemu
uraczonemu
uraczonej
B. uraczonego
uraczonego
uraczony
uraczone
uraczoną
N. uraczonym
uraczonym
uraczonym
uraczonym
uraczoną
Ms. uraczonym
uraczonym
uraczonym
uraczonym
uraczonej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. uraczeni
uraczeni
uraczone
uraczone
D. uraczonych
uraczonych
uraczonych
uraczonych
C. uraczonym
uraczonym
uraczonym
uraczonym
B. uraczonych
uraczonych
uraczonych
uraczone
N. uraczonymi
uraczonymi
uraczonymi
uraczonymi
Ms. uraczonych
uraczonych
uraczonych
uraczonych
odpowiednik aspektowy: raczyć
-
Rzosobowy + uraczyć + KOGO + CZYM -
Zob. raczyć