uraczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pejorat. pokazać, opowiedzieć lub zaprezentować w inny sposób jakieś osobie coś, co niekoniecznie wzbudza jej zainteresowanie

ATEMATYCZNY

	synonimy:	poczęstować
	hiperonimy:	obdarzyć

uraczyć czytelników, kibiców, publiczność, słuchaczy, widownię, widzów, zebranych
uraczyć anegdotą, informacją, opowieścią, jakimś stwierdzeniem, szyderstwem, uśmiechem, widowiskiem, jakąś wypowiedzią; komplementami, popisami, wiadomościami
starać się uraczyć kogoś czymś

	Obie drużyny uraczyły nas widowiskiem, jakie wspomina się po latach. źródło: KWSJP: Zgiń, przepadnij!, 2005, prasa
	Był to niewinny wstęp do kolejnej niespodzianki, którą mnie uraczyli. źródło: KWSJP: Artur Baniewicz: Afrykanka, 2005
	Przed seansem filmu animowanego „Szeregowiec Dolot” [...] wrocławskie kino Helios uraczyło nas dużą porcją reklam i zwiastunów. źródło: KWSJP: Krzysztof Dobrowolski: Komornik straszy, 2005, prasa
	Nieraz zostałaś uraczona sprawozdaniem z pechowego życia znajomej. źródło: KWSJP: Ewa Pągowska: Świat mnie skrzywdził, 2000, prasa
	Spodziewam się, że nie uraczy mnie opisami nieszczęść i tragedii. źródło: KWSJP: Władysław Terlecki: Dwie głowy ptaka. Powrót z Carskiego Sioła, 1975

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uraczyłem +(e)m uraczył	uraczyłam +(e)m uraczyła	uraczyłom +(e)m uraczyło	uraczyliśmy +(e)śmy uraczyli	uraczyłyśmy +(e)śmy uraczyły
2 os.	uraczyłeś +(e)ś uraczył	uraczyłaś +(e)ś uraczyła	uraczyłoś +(e)ś uraczyło	uraczyliście +(e)ście uraczyli	uraczyłyście +(e)ście uraczyły
3 os.	uraczył	uraczyła	uraczyło	uraczyli	uraczyły

bezosobnik: uraczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uraczmy
2 os.	uracz	uraczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uraczyłbym bym uraczył	uraczyłabym bym uraczyła	uraczyłobym bym uraczyło	uraczylibyśmy byśmy uraczyli	uraczyłybyśmy byśmy uraczyły
2 os.	uraczyłbyś byś uraczył	uraczyłabyś byś uraczyła	uraczyłobyś byś uraczyło	uraczylibyście byście uraczyli	uraczyłybyście byście uraczyły
3 os.	uraczyłby by uraczył	uraczyłaby by uraczyła	uraczyłoby by uraczyło	uraczyliby by uraczyli	uraczyłyby by uraczyły

bezosobnik: uraczono by

bezokolicznik: uraczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: uraczywszy

gerundium: uraczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: uraczony

odpowiednik aspektowy: raczyć

Rz_osobowy

+

uraczyć

+

KOGO + CZYM

Zob. raczyć