-
2.
zestawić ze sobą dla kontrastu przeciwstawne postawy lub zjawiska -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Praca
rodzaje pracy
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
nazwy działań intelektualnych człowieka -
- zderzyć logikę z absurdem; dorobek dwóch tytanów sztuki, tradycję ze współczesnością, uniwersalizm z osobistym przeżyciem; lotność dowcipu polskiego i niemieckiego; zderzenie cywilizacji, Kościoła katolickiego z liberalnym światem, kultur, postaw; ideałów z rzeczywistością, marzeń z rzeczywistością, rzeczywistości i wyobrażeń, świata marzeń i realności, teorii z praktyką, założeń teoretycznych z praktyką; przeciwieństw
-
Ten artysta potrafi w wizualizację Bułhakowskiego świata wrysować czas, tradycje, zderzyć uniwersalizm z osobistym przeżyciem.
źródło: NKJP: (AN): Ikonosfera legendy, Dziennik Polski, 2000-09-27
Członkowie grupy artystycznej Łódź-Kaliska na swoje 20-lecie zderzyli tradycję ze współczesnością, wywołując skandal obyczajowy we florenckiej Galerii Uffizi.
źródło: NKJP: Robert Leszczyński: Plebiscyt czytelników i słuchaczy, Gazeta Wyborcza, 1999-04-09
Zderzenie postaw dwóch głównych bohaterów, ich spór, w którym żaden nie ma ostatecznej racji, brzmi, mimo kostiumów z epoki, wciąż aktualnie.
źródło: NKJP: Zdzisław Pietrasik: Z wojny, Polityka, 2005-10-15
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. zderzę
zderzymy
2 os. zderzysz
zderzycie
3 os. zderzy
zderzą
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. zderzyłem
+(e)m zderzył
zderzyłam
+(e)m zderzyła
zderzyłom
+(e)m zderzyło
zderzyliśmy
+(e)śmy zderzyli
zderzyłyśmy
+(e)śmy zderzyły
2 os. zderzyłeś
+(e)ś zderzył
zderzyłaś
+(e)ś zderzyła
zderzyłoś
+(e)ś zderzyło
zderzyliście
+(e)ście zderzyli
zderzyłyście
+(e)ście zderzyły
3 os. zderzył
zderzyła
zderzyło
zderzyli
zderzyły
bezosobnik: zderzono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. zderzmy
2 os. zderz
zderzcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. zderzyłbym
bym zderzył
zderzyłabym
bym zderzyła
zderzyłobym
bym zderzyło
zderzylibyśmy
byśmy zderzyli
zderzyłybyśmy
byśmy zderzyły
2 os. zderzyłbyś
byś zderzył
zderzyłabyś
byś zderzyła
zderzyłobyś
byś zderzyło
zderzylibyście
byście zderzyli
zderzyłybyście
byście zderzyły
3 os. zderzyłby
by zderzył
zderzyłaby
by zderzyła
zderzyłoby
by zderzyło
zderzyliby
by zderzyli
zderzyłyby
by zderzyły
bezosobnik: zderzono by
bezokolicznik: zderzyć
imiesłów przysłówkowy uprzedni: zderzywszy
gerundium: zderzenie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. zderzenie
zderzenia
D. zderzenia
zderzeń
C. zderzeniu
zderzeniom
B. zderzenie
zderzenia
N. zderzeniem
zderzeniami
Ms. zderzeniu
zderzeniach
W. zderzenie
zderzenia
imiesłów przymiotnikowy bierny: zderzony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. zderzony
zderzony
zderzony
zderzone
zderzona
D. zderzonego
zderzonego
zderzonego
zderzonego
zderzonej
C. zderzonemu
zderzonemu
zderzonemu
zderzonemu
zderzonej
B. zderzonego
zderzonego
zderzony
zderzone
zderzoną
N. zderzonym
zderzonym
zderzonym
zderzonym
zderzoną
Ms. zderzonym
zderzonym
zderzonym
zderzonym
zderzonej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. zderzeni
zderzeni
zderzone
zderzone
D. zderzonych
zderzonych
zderzonych
zderzonych
C. zderzonym
zderzonym
zderzonym
zderzonym
B. zderzonych
zderzonych
zderzonych
zderzone
N. zderzonymi
zderzonymi
zderzonymi
zderzonymi
Ms. zderzonych
zderzonych
zderzonych
zderzonych
odpowiednik aspektowy: zderzać
-
+ zderzyć + CO + (z CZYM)
+ zderzyć + (z CZYM) -
psł. *sъ-dъriti 'zderzyć'
Z przedrostkiem *sъ- od psł. *dъriti ‘uderzać’
-
+ zderzyć + CO + (z CZYM)
+ zderzyć + (z CZYM)