chwycić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

użyć określonych narzędzi, by zatrzymać jakieś zwierzę i nie pozwolić mu uciec

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt

Zerwał się z miejsca, wskoczył na gałąź drzewa i zręcznie chwycił wilka w pętlę ze sznurka.

źródło: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	chwyciłem +(e)m chwycił	chwyciłam +(e)m chwyciła	chwyciłom +(e)m chwyciło	chwyciliśmy +(e)śmy chwycili	chwyciłyśmy +(e)śmy chwyciły
2 os.	chwyciłeś +(e)ś chwycił	chwyciłaś +(e)ś chwyciła	chwyciłoś +(e)ś chwyciło	chwyciliście +(e)ście chwycili	chwyciłyście +(e)ście chwyciły
3 os.	chwycił	chwyciła	chwyciło	chwycili	chwyciły

bezosobnik: chwycono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		chwyćmy
2 os.	chwyć	chwyćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	chwyciłbym bym chwycił	chwyciłabym bym chwyciła	chwyciłobym bym chwyciło	chwycilibyśmy byśmy chwycili	chwyciłybyśmy byśmy chwyciły
2 os.	chwyciłbyś byś chwycił	chwyciłabyś byś chwyciła	chwyciłobyś byś chwyciło	chwycilibyście byście chwycili	chwyciłybyście byście chwyciły
3 os.	chwyciłby by chwycił	chwyciłaby by chwyciła	chwyciłoby by chwyciło	chwyciliby by chwycili	chwyciłyby by chwyciły

bezosobnik: chwycono by

bezokolicznik: chwycić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: chwyciwszy

gerundium: chwycenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: chwycony

odpowiednik aspektowy: chwytać

Rz_osobowy

+

chwycić

+

CO + (w CO | na CO)

psł. *chytiti

Forma chwycić wynika z kontaminacji pierwotnego chycić z chwatać (od psł. * chvatati 'chwytać').