wysunąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

spowodować, że coś przestaje się znajdować w jakimś miejscu i staje się częściowo lub całkowicie widoczne

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

Trzeba otworzyć worek z solą, trzeba wysunąć dolną szufladę maszyny, trzeba przechylić się i wsypywać. Precyzyjnie.

źródło: NKJP: Janusz Rudnicki: Śmierć czeskiego psa, 2009

Piecyk grzał, póki się dokładało, ale kiedyśmy spali, woda w wiadrach nam zamarzała. Rano strach było nogi wysunąć z pościeli.

źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Drohobycz, Drohobycz, 1997

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wysunąłem +(e)m wysunął	wysunęłam +(e)m wysunęła	wysunęłom +(e)m wysunęło	wysunęliśmy +(e)śmy wysunęli	wysunęłyśmy +(e)śmy wysunęły
2 os.	wysunąłeś +(e)ś wysunął	wysunęłaś +(e)ś wysunęła	wysunęłoś +(e)ś wysunęło	wysunęliście +(e)ście wysunęli	wysunęłyście +(e)ście wysunęły
3 os.	wysunął	wysunęła	wysunęło	wysunęli	wysunęły

bezosobnik: wysunięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wysuńmy
2 os.	wysuń	wysuńcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wysunąłbym bym wysunął	wysunęłabym bym wysunęła	wysunęłobym bym wysunęło	wysunęlibyśmy byśmy wysunęli	wysunęłybyśmy byśmy wysunęły
2 os.	wysunąłbyś byś wysunął	wysunęłabyś byś wysunęła	wysunęłobyś byś wysunęło	wysunęlibyście byście wysunęli	wysunęłybyście byście wysunęły
3 os.	wysunąłby by wysunął	wysunęłaby by wysunęła	wysunęłoby by wysunęło	wysunęliby by wysunęli	wysunęłyby by wysunęły

bezosobnik: wysunięto by

bezokolicznik: wysunąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wysunąwszy

gerundium: wysunięcie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wysunięty

odpowiednik aspektowy: wysuwać

+

wysunąć

+

CO + (SKĄD)

Zob. sunąć