rozpalić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

sprawić, że coś zaczyna się palić

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

temperatura i ogień

synonimy:

rozniecić

Wysoki, ciemny mężczyzna rozpalił na jednym z krańców placu małe ognisko.

źródło: NKJP: Mirosław Banasiak: Meksyk, Dodatek do Gazety Wyborczej, 1995-08-18

Wreszcie wszyscy się podnieśli, gdyż wiadomo było, że im szybciej rozpalą ogień i przygotują coś gorącego do picia, tym łatwiej się rozgrzeją.

źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Kamień na szczycie Kroniki Drugiego Kręgu Księga II, 2002

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozpaliłem +(e)m rozpalił	rozpaliłam +(e)m rozpaliła	rozpaliłom +(e)m rozpaliło	rozpaliliśmy +(e)śmy rozpalili	rozpaliłyśmy +(e)śmy rozpaliły
2 os.	rozpaliłeś +(e)ś rozpalił	rozpaliłaś +(e)ś rozpaliła	rozpaliłoś +(e)ś rozpaliło	rozpaliliście +(e)ście rozpalili	rozpaliłyście +(e)ście rozpaliły
3 os.	rozpalił	rozpaliła	rozpaliło	rozpalili	rozpaliły

bezosobnik: rozpalono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozpalmy
2 os.	rozpal	rozpalcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozpaliłbym bym rozpalił	rozpaliłabym bym rozpaliła	rozpaliłobym bym rozpaliło	rozpalilibyśmy byśmy rozpalili	rozpaliłybyśmy byśmy rozpaliły
2 os.	rozpaliłbyś byś rozpalił	rozpaliłabyś byś rozpaliła	rozpaliłobyś byś rozpaliło	rozpalilibyście byście rozpalili	rozpaliłybyście byście rozpaliły
3 os.	rozpaliłby by rozpalił	rozpaliłaby by rozpaliła	rozpaliłoby by rozpaliło	rozpaliliby by rozpalili	rozpaliłyby by rozpaliły

bezosobnik: rozpalono by

bezokolicznik: rozpalić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozpaliwszy

gerundium: rozpalenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozpalony

odpowiednik aspektowy: rozpalać

Rz _osobowy

+

rozpalić

+

CO

ogsł. *orz-paliti

Zob. palić