-
1.
woda płynąca wąskim, płytkim korytem -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
zbiorniki wodne -
- mały, niewielki; przezroczysty; bystry, rwący, wartki; szemrzący; czyste strumienie; strumień podziemny; strumienie górskie, leśne
- strumienie i rzeki; strumienie i wodospady; wody przepływowe, strumienie, cieki, rzeki, rzeczki; rzeki, strugi, strumienie i potoki
- brzeg, koryto; szmer strumienia; szum strumieni
- woda ze strumieni
- wody w strumieniach
- strumień ogładza kamienie
- skoczyć, wejść, zejść do strumienia; czerpać wodę ze strumienia
-
W wyniku opadów deszczu nastąpiło wezbranie wód w strumieniach i rzekach.
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 16.07.1997
Śpiewak prał w strumieniu swoją koszulę.
źródło: NKJP: Jacek Dukaj: W kraju niewiernych, 2003
O pierwszym brzasku usłyszał szmer strumienia, wkrótce mógł już dojrzeć ciemne pasmo wody.
źródło: NKJP: Maciej Kuczyński: Atlantyda, wyspa ognia, 1967
Mieszkańcy uzupełniają domowe zasoby wody, czerpiąc ją ze strumienia.
źródło: NKJP: (SMOL): Inwestycja niezgody, Dziennik Polski - Tarnów, 2001-01-29
Tak dalej iść się nie dało, tym bardziej, że koryto strumienia zatarasowały progi i wodospady.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Wieża Jaskółki, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. strumień
strumienie
D. strumienia
strumieni
C. strumieniowi
strumieniom
B. strumień
strumienie
N. strumieniem
strumieniami
Ms. strumieniu
strumieniach
W. strumieniu
strumienie
-
psł. *strumy, *strumene (B: *strumenь) 'to, co ciecze, płynie' > 'potok, ruczaj, struga'
Od pie. pierwiastka *sreu̯- 'płynąć, ciec' (z regularnym słowiańskim wstawnym -t-, por. struga ), z przyrostkiem *-men-.