zaniknąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

zmniejszyć się lub osłabnąć i w końcu przestać istnieć

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

stan skupienia, trwałość materii

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

głos, oddech, sygnał; obyczaj, zwyczaj zanikł; jakaś cecha, gwara, przewaga, przyjaźń, różnica, tradycja, więź, wrażliwość, zdolność zanikła; jakieś pojęcie, zjawisko; życie towarzyskie zanikło; dawne więzy, podziały; mięśnie, oznaki życia, skurcze zanikły
bezpowrotnie, całkiem, całkowicie, zupełnie; niemal, praktycznie, prawie zaniknąć

	[...] w powojennym społeczeństwie polskim niezupełnie zanikły podziały klasowe. źródło: NKJP: Izabella Bukraba-Rylska: Socjologia wsi polskiej, 2008
	Dawna tradycja wspólnego śpiewania zanikła niemal na naszych oczach, wyparta przez media elektroniczne. źródło: NKJP: Adam Erd: Kolędujmy razem, Życie Podkarpackie, 2010-03-02
	Zanikła stara drewniana zabudowa rolniczo-rzemieślnicza, powstały okazałe secesyjno-modernistyczne i eklektyczne kamienice w rynku i w jego rejonie. źródło: NKJP: Lech Szaraniec: Górny Śląsk, 1997
	[...] okazało się, że ów pierwszy, odstający palec przestał być potrzebny, a nawet utrudniał poruszanie się po powierzchni. Dlatego w dalszej ewolucji uległ on znaczącej redukcji lub zanikł zupełnie. źródło: NKJP: Marcin Ryszkiewicz: Przepis na człowieka, 1996
	[...] gwary [...] przechowują całe zasoby wyrazowe, które już zaniknęły w polszczyźnie literackiej. źródło: NKJP: Kazimierz Wyka: Rzecz wyobraźni, 1959

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaniknąłem zanikłem +(e)m zaniknął +(e)m zanikł	zaniknęłam zanikłam +(e)m zaniknęła +(e)m zanikła	zaniknęłom zanikłom +(e)m zaniknęło +(e)m zanikło	zanikliśmy zaniknęliśmy +(e)śmy zanikli +(e)śmy zaniknęli	zaniknęłyśmy zanikłyśmy +(e)śmy zaniknęły +(e)śmy zanikły
2 os.	zaniknąłeś zanikłeś +(e)ś zaniknął +(e)ś zanikł	zaniknęłaś zanikłaś +(e)ś zaniknęła +(e)ś zanikła	zaniknęłoś zanikłoś +(e)ś zaniknęło +(e)ś zanikło	zanikliście zaniknęliście +(e)ście zanikli +(e)ście zaniknęli	zaniknęłyście zanikłyście +(e)ście zaniknęły +(e)ście zanikły
3 os.	zaniknął zanikł	zaniknęła zanikła	zaniknęło zanikło	zanikli zaniknęli	zaniknęły zanikły

bezosobnik: zaniknięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zaniknijmy
2 os.	zaniknij	zaniknijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaniknąłbym zanikłbym bym zaniknął bym zanikł	zaniknęłabym zanikłabym bym zaniknęła bym zanikła	zaniknęłobym zanikłobym bym zaniknęło bym zanikło	zaniklibyśmy zaniknęlibyśmy byśmy zanikli byśmy zaniknęli	zaniknęłybyśmy zanikłybyśmy byśmy zaniknęły byśmy zanikły
2 os.	zaniknąłbyś zanikłbyś byś zaniknął byś zanikł	zaniknęłabyś zanikłabyś byś zaniknęła byś zanikła	zaniknęłobyś zanikłobyś byś zaniknęło byś zanikło	zaniklibyście zaniknęlibyście byście zanikli byście zaniknęli	zaniknęłybyście zanikłybyście byście zaniknęły byście zanikły
3 os.	zaniknąłby zanikłby by zaniknął by zanikł	zaniknęłaby zanikłaby by zaniknęła by zanikła	zaniknęłoby zanikłoby by zaniknęło by zanikło	zanikliby zaniknęliby by zanikli by zaniknęli	zaniknęłyby zanikłyby by zaniknęły by zanikły

bezosobnik: zaniknięto by

bezokolicznik: zaniknąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

zaniknąwszy
zanikłszy

gerundium: zaniknięcie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: zanikać

Rz_nieżywotny

+

zaniknąć

+

Zob. niknąć