psychoza - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

przesadny stan niepokoju wywołany sytuacją, która została uznana przez zbiorowość za niebezpieczną

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

synonimy:

histeria

prawdziwa; narodowa, społeczna, zbiorowa psychoza
psychoza lęku, strachu; tłumu
gdzieś panuje, wybuchła, zapanowała psychoza czegoś; psychoza ogarnęła, opanowała kogoś
ulegać psychozie
potęgować, powodować, wywoływać psychozę

	We wsi zapanowała psychoza strachu. źródło: NKJP: (e.Ż): Psychoza strachu, Nowiny Raciborskie, 2007-11-06
	Wojenna psychoza zaczęła się udzielać Albanii, a i Macedończycy z każdym dniem mają coraz większe powody do niepokoju - wczoraj z ich terytorium wystartowały samoloty NATO; mieszkańcy boją się teraz odwetu Serbów. źródło: NKJP: Dominika Ćosić: W kolejce po chleb, Dziennik Polski, 1999-03-27
	Wszystkich, którzy mogli być posądzeni o niezbyt legalne dojście do większych niż przeciętne dóbr materialnych, ogarnęła psychoza lęku. źródło: NKJP: Kogo tuczy kradzione, Dziennik Polski, 2002-05-24
	Mimo apeli, że poszukiwany bandyta jest niezwykle groźnym przestępcą, ludzie nie ulegali psychozie strachu. źródło: NKJP: (G): Godziny strachu, Dziennik Polski, 1999-10-15

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Inne uwagi

Zwykle lp

	+	psychoza	+	CZEGO
	+	psychoza	+	JAKA

gr. psýchosis

Z gr. w wielu językach, np. ang. psychosis, fr. psychose, niem. Psychose