sługus
-
pejorat. osoba całkowicie lojalna wobec kogoś i wykonująca jego wszelkie polecenia
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
- sługus caratu, partii, władzy; PZPR
-
Tito, który w 1948 roku popadł w konflikt ze Stalinem, został od razu „przeniesiony” do obozu wroga jako sługus imperialistów, jego rządy natomiast zostały jednoznacznie oznaczone skrajnie negatywnie nacechowaną etykietą faszystowskiej dyktatury kliki Tito [...].
źródło: NKJP: Precz z łazikami i dezerterami z frontu pracy!, Dziennik Polski, 2006-04-28
Stoczniowcy, choć ważni, występują prawie bezosobowo. Wyjątek stanowi przygłupawa postać narratora, najpierw zwykłego sługusa PZPR, a potem uczestnika protestu.
źródło: NKJP: hb: W ostrym świetle, Wieczór Wybrzeża, 1998-10-16
A to co?... to trzeba usunąć... spalić... wywrócić... Takie dał zadanie swoim sługusom na wyżynach władzy...
źródło: NKJP: Internet
Był sługusem obcego mocarstwa gnębiącym własnych obywateli. Na kapusiostwo dowody są w IPN.
źródło: NKJP: Internet
Niby kiedy w ogóle dziennikarstwo było zawodem zaufania publicznego? Dziennikarze to zawsze sługusi: władzy aktualnej lub jej opozycji.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. sługus
sługusi
ndepr sługusy
depr D. sługusa
sługusów
C. sługusowi
sługusom
B. sługusa
sługusów
N. sługusem
sługusami
Ms. sługusie
sługusach
W. sługusie
sługusi
ndepr sługusy
depr -
+ sługus + KOGO+ sługus + CZYJ -
Od: sługa (zob.) z ekspresywnym przyrostkiem -us.